Van uw regionale politieke verslaggever
In deze rubriek struint uw verslaggever dagelijks de lokale sportverenigingen af om te onderzoeken waar de politieke voorkeur van een gemiddeld lid naar uit gaat. Deze keer ben ik op bezoek gegaan bij schaakvereniging Dubbelschaak ’97. Een heel intiem, gezellig schaakclubje, dat in een geweldige horeca gelegenheid een mooi zaaltje heeft weten te bemachtigen om iedere dinsdag een schaakcompetitie af te werken. Na afloop van de partijen wordt er in het café beneden gezellig nagekletst en worden de partij soms nog nagespeeld.
Als je aan de partij combinatie PVDA/Groenlinks denkt, dan staat duurzaamheid natuurlijk erg hoog op de lijst met iemand als Frans Timmermans aan het roer. Als we geen drastische maatregelen nemen in het kader van verduurzaming dan gaan we er allemaal aan getuige zijn interview voor The New Statesman: The EU climate chief Frans Timmermans: “The planet is probably going to be OK. But we won’t”
Zoals gezegd lijken de Dubbelschakers gevoelig voor dergelijke uitspraken. Een paar opvallende observaties die het duurzaam denken zeer goed illustreert.
Bij de start van de avond valt op dat de Dubbelschakers telkens in groepjes binnen komen lopen. Wat blijkt… Veel leden komen niet uit Boxtel (er is kennelijk echte clubliefde om een flinke reis te maken voor een schaakpartij), maar per regio wordt er gecarpoold zodat er geen 22 auto’s naar Boxtel hoeven te komen rijden. Ik heb zelfs opgevangen dat er elektrische rijders tussen zitten met dynamische energie contracten zodat de accu op de minst belastende (en ook goedkoopste) tijden van de dag opgeladen werd.
Ook zijn er leden die door wind en regen op hun elektrische fiets vanuit Den Bosch helemaal naar Boxtel komen gefietst. Hoe groener wil je het hebben?
Wel… daar had de man op onderstaande foto wel een antwoord op. Niet alleen zit hij aan de (groene!!!) munt thee… nee, wat hier direct opvalt is de kleding uit de jaren ’80. Een trui die al dik 40 jaar meegaat en nog steeds gedragen wordt, dat is duurzaamheid!
Een heel geschikte man is dit overigens. Na een wat gelukkige maar niet onverdiende overwinning bleef hij heel rustig uit respect voor zijn tegenstander. Ik had geluiden opgevangen van andere spelers die na een overwinning nog wel eens heel duidelijk willen maken naar iedereen hoe goed ze wel niet zijn en dit van de hoogste torens af staan te blazen. Nee, deze rustige en respectvolle man is een boegbeeld voor de schaakvereniging!
Toch was het eigenlijk de onderstaande foto die mij initieel de Dubbelschakers aan de Timmermans-club deed linken:
“Wat is hier nu zo duurzaam aan?” hoor ik menig lezer al denken. Wel… die vraag is al snel beantwoord als we naar het notatie boekje van de witspeler gaan kijken. Laten we eens inzoomen:
Normaal worden deze 2 pagina’s in een boekje gereserveerd voor slechts 1 schaakpartij. Maar de oplettende kijker ziet dat deze Max al met zijn 4de partij notatie bezig is op deze 2 velletjes. Werkelijk alle ruimte wordt benut en extra regels worden aangemaakt onderaan de bladzijde en naast de tekening rechts onderin. Je zou je haast gaan afvragen of de partij lengte hierop afgestemd wordt. Want wat als een partij echt niet meer in 1 kolom past? Als alle schakers op deze manier met hun papierwerk zouden omgaan dan zouden er heel wat minder bomen gekapt hoeven te worden!
Toch zijn andere schakers hier weer op hun eigen manier mee bezig. Ik heb een speler gezien die zijn notatie uitvoert op een digitaal notitiebord, de Remarkable. Niet alleen is dit paperless, ik kan me voorstellen dat je je partijen zo nooit kwijtraakt in verband met een eventuele cloud toepassing die op de achtergrond de partijen back-upt.
De wat oudere generatie is hier ook mee bezig. Zijn clubgenoten noemen hem Hans #. Je zou denken dat dit een crimineel is, maar dat zou je deze beste man niet toedichten als je hem eenmaal hebt gezien en gesproken. Laten we eens kijken naar de foto hieronder:
Het gaat hier om de zwartspeler. Ik heb me laten vertellen dat deze beste man al decennia lang hetzelfde notatie boekje gebruikt met ook hetzelfde schrijfgerei! Deze Hans zit nog wel eens te tobben achter het bord met reserve potloodstiftjes die er aan de bovenkant uitvallen of de gom die loslaat. Maar het sterke aan dit verhaal is niet de middeleeuwse pen. Nee, Hans hergebruikt zijn boekje telkens door oude (slechte) partijen met zijn gommetje te wissen en daarna die bladzijde weer te hergebruiken! En Hans zal dit absoluut zeer selectief doen, zodat zijn boekje waarschijnlijk een waanzinnige verzameling “Best of Hans” is!
Verder kan ik het niet laten te vermelden dat deze man, die in het verleden vaker clubkampioen is geweest bij het oudere Waltoren, maar de laatste jaren toch een lichte terugval heeft gehad, nu plots aan zijn 2de jeugd is begonnen. In 3 achtereenvolgende weken werden Dubbelschaak toppers die aanmerkelijk jonger waren, kansloos van het bord getikt. Zo gingen Matthijs Dijkstra, Guido Jansen en afgelopen dinsdag dan Rob van Meurs de bietenbrug op. In de tussenstand kan het dan ook niet anders als dat we Hans # daar nu op de eerste plaats terugvinden en staat hij boven enkele mannen die amper de helft van het aantal levensjaren van Hans hebben:
Terug naar de orde van de dag. Een exemplarisch voorbeeld voor duurzaamheid is toch wel de volgende stelling:
Wat is hier nu aan de hand? Wel, wanneer de koningen na de partij zo op het bord geplaatst worden is dat om duidelijk te maken voor het publiek dat deze partij in remise is geëindigd. Nu is dat op zich niet zo vreemd… Wat wel vreemd is, is dat deze partij al binnen 10 minuten afgelopen was. Ik kan me voorstellen dat dit niet helemaal is wat je voor ogen hebt als je met je elektrische fiets door die regen naar Boxtel komt fietsen… Het fietsen op en neer zou dik 5x zo lang zijn als de hele schaakpartij. Ik heb hier menig Dubbelschaker wat afkeurend horen mopperen dat dit toch eigenlijk niet echt kon. Maar ik snap de achterliggende gedachte wel! Deze arme schaakclub heeft net een paar jaar geleden dik in de buidel moeten tasten om nieuwe schaaksets aan te schaffen. En dat schaken lijkt een rustig spelletje, maar het schijnt dat wanneer de spelers weinig tijd op de klok hebben de spanning soms zo groot wordt dat de stukken in het rond vliegen! Wel… waarom dan niet een snelle remise. De schaakstukken lijden hier minimaal mee waardoor ze jaren langer mee kunnen! Hart voor duurzaamheid noem ik dit!
En zo zijn er nog enkele voorbeelden die mij ter ore zijn gekomen om te concluderen dat de gemiddelde schaker op de club voor de linkse duurzame partij-combinatie gaat kiezen:
Innovatie is duurzaam. Die zijn onmiskenbaar aan elkaar verbonden. Zo schijnt er een Rob van Meurs 3.0 rond te lopen die keer op keer bezig is met innoveren. Waar het precies over gaat weet ik niet, maar het klinkt erg duurzaam!
Een andere vorm van duurzaamheid is consumptie vermindering. Verschillende Dubbelschakers zijn tegen de overconsumptie in de maatschappij en bieden daarom demonstratief nooit een rondje voor hun clubgenoten aan. Toch lijkt dit signaal niet opgepikt te worden door hun mede-leden gezien het bier dat rijkelijk vloeit gedurende de nazit.
Het voordeel van het carpoolen is wel dat er maar een enkeling is die naar huis hoeft te rijden. De reisgenoten hebben dus inderdaad van die lekkere biertjes kunnen genieten, maar als het het dan middernacht is geweest, dan realiseren de meesten zich dat er de volgende dag weer gewerkt dient te worden. En net zo snel als dat het vol liep op het begin van de avond, is het later ook weer leeg gelopen.
Een heel interessante avond! Morgen gaan we op bezoek bij de lokale sjoelvereniging.
Laat een reactie achter