Verslag van de Dubbelschakers en meer
Dag 1-3, Van 4 naar 6
Door Guido Jansen
Een half jaar terug ofzo werd ik benaderd door Martien. Een aantal dubbelschakers wilde in de mei vakantie een schaaktoernooi in Kreta gaan spelen. Of ik ook mee wilde doen?
Na mijn studententijd (alweer heel, heel, heel lang geleden) heb ik al geen meerdaags schaaktoernooi meer gespeeld. Kon ik mijn vrouw wel met de zorgen van 2 kinderen belasten? Triest genoeg ben ik na mijn trouwen nog nooit zelf zonder vrouw en/of kinderen op vakantie geweest. Ik geloof dat ik het aanbod van Martien direct heb afgewezen. “Neen, kan niet.”
Maar toch begon het een beetje te kriebelen. Na wat overleg met het thuisfront (“natuurlijk kan dat”) leek het misschien wel een beetje serieus te worden. Het toernooi bleek in de meivakantie te zijn. Dat kwam op zich wel goed uit. Kinderen hoefden niet naar school, oppas regelen zou relatief makkelijk zijn. Na even goed gekeken te hebben, was de laatste ronde wel op een schooldag. Niet gemakkelijk om dit thuis te regelen. Maar het kon.
Nu nog even bedenken of ik het zelf wel zou willen. Normaal maak ik me al druk om 1 schaakronde per week. Als ik extern speel, speel ik diezelfde week meestal geen interne. Zou ik het wel leuk vinden om 9 ronden in 8 dagen te spelen? Nou eigenlijk op zich wel.
Maar verder? Wie gaan er eigenlijk mee van de Dubbelschakers? Willen die de hele dag alleen maar schaken, of gaan we ernaast ook nog wat anders doen? Alleen schaken, lijkt me wel een beetje saai. Toch even aan Martien vragen. Brent was van plan mee te doen. Die ken ik natuurlijk wel van het 1e en van HMC en andere dingen. Daar kan ik wel een vakantie mee doen, denk ik. Met martien zelf ook wel. Prima. Er kwam nog een aanmelding, onze Job. Ook daar had ik wel vertrouwen in. Volgens Martien liggen de karakters van Job en mij best ver uit elkaar. Ik heb daar een ander idee over (Job volgens mij ook). Soms botsen wij wel eens, maar om dat nou te verklaren uit verschillen in karakter? Neen, ook met Job leek het mij prima vakantie vieren.
Bovendien bleek Job een uitstekend reisleider. Van onze hele groep gaat hij waarschijnlijk het meest op vakantie. Dat is 1 van de voordelen van “rentenieren”. En Job bleek een geweldige reisleider. Vliegreis was goed voorbereid (hotel heeft Martien via de organisatie geregeld), en heel veel ideeen voor dagtripjes. Job was ook altijd goedgemutst, en zag overal meer mogelijkheden dan problemen. Dat wisten wij natuurlijk niet van te voren.
Dat was voor mij 1 van de meest grappige dingen van de vakantie. Van alle schakers kwam ik andere dingen te weten, dan je normaal tijdens een schaakpartij te weten komt. Erg leuk deze sociale contacten.
Ondertussen was de schaakgroep van Dubbelschaak nog verder uitgebreid. Ook onze extern wedstrijdleider Diederik (Den Died) wilde wel meedoen. Alleen wilde hij, vanwege hockey verplichtingen, een dag later vertrekken dan de rest. Dat dit zo soepel geregeld kon worden, tekende wel een beetje deze vakantie. Iedereen kon gewoon zijn eigen gang gaan. Individueel programma (Diederik is een keer alleen gaan golfen, Job alleen naar Knossos), opsplitsen (activiteit met de toernooiorganistatie en/of op de mountainbike de bergen in, of gezamenlijke activiteit (grote wandeling, auto gehuurd, reisleider Job aan het stuur, in een processie vast komen te zitten, geweldige wandeling verder), alles kon deze vakantie. Het enige wat zeker was, was de begintijd van de ronde. Verder kon alles gewoon met elkaar geregeld worden.
De eerste vier (Martien, Brent, Job en mijzelf) gingen al op zaterdagnacht op weg (eerste ronde was op maandag 2-4), Diederik vertrok in zijn eentje op maandagmorgen. De terugreis gingen we wel gezamenlijk doen.
En hoewel Diederik zelf pas 1 dag later ging vliegen, wilde hij ons toch midden in de nacht naar Schiphol brengen. Super. Na al het inchecken kwamen op Schiphol al snel de schaakborden tevoorschijn. Er werd nog even een toernooitje (“Het Schiphol open”) georganiseerd, met Brent als overtuigende winnaar.
Vooraf hadden we verzonnen dat we allemaal wel van spelletjes houden, dus er werden 2 schaakborden (en klokken), 1x risk en 1x machiavelli meegenomen. Grappig is dat we tijdens het toernooi al deze spellen helemaal niet eens hebben aangeraakt. We hebben 3 potjes weggeefschaak gespeeld. In de kroeg hadden we 1x een bord nodig voor een briljante partij van Diederik (komt hopelijk later in het verslag), maar toen hadden we gewoon een bord uit de analysezaal meegepikt. De andere spellen, bleven in de doos. Soms loopt het allemaal wat anders dan vooraf gepland.
Ook de kamerverdeling werd snel en gemakkelijk geregeld. De kamer met “snurkers” was voor Diederik en Guido. De andere 3 gingen ook samen met elkaar op 1 kamer. Grappig genoeg werd er trouwens het minst gesnurkt op de kamer van Diederik en mijzelf. Wij snurken alleen als we veel alcohol drinken. Maar als je dat allebei doet, heb je er niet zoveel last van. Kamerverdeling bleek dus ook prima!
Vijf Dubbelschakers dus. Vier van het eerste team en Den Died. In de titel van het verslag wordt gesproken over een groep van 6. De eerste kennismaking met de onbekende nummer 6 was vooral voor mijzelf (Guido dus) een vreemde ervaring. Plots werd de nieuw opgezette app groep “Kreta” opgeschrikt door de mededeling dat Guido uit de deelnemerslijst was verdwenen. In plaats daarvan stond er plotseling ene Norbert Jansen met een iets lagere rating. Diverse grappen werden al gemaakt, dat ik vakantie voortaan maar “Norbert”genoemd moest worden. Dat ik vrijuit, want onder een andere naam, kon spelen etc. De wedstrijdleiding had 2x de naam “Jansen” wel erg toevallig gevonden. Daarom hadden ze er maar 1 verwijderd. Soms is de Griekse logica ondoorgrondelijk.
Op 30-4 kwamen we daar een ander voorbeeld van tegen. Job en ik gingen alvast naar het museum (voor archeologische kunst, 1x van de hoogtepunten van Heraklion) om naar de openingstijden te vragen. Nu was dat wel lastig. Want op 1 mei werd er Pasen gevierd (Grieks orthodox geloof is nog wel sterk daar), op zich niet zo erg. Maar voor de Grieken wel, want normaal gesproken is 1 mei een vrije dag. En een vrije dag laten de Grieken zich niet zomaar door hun neus boren (corruptie, geen belastinginning, een gigantisch staatstekort, een land dat bijna failliet is, is natuurlijk ook allemaal niet fijn, maar kom niet aan een “vrije dag”, dat kan natuurlijk echt niet!). Algemeen werd besloten dat Pasen niet verzet kon worden, dan moet 1 mei maar verzet worden. Dat vonden wij wel grappig. Op 3 mei vierden de Grieken dit jaar 1 mei. Zo kon iedereen een lekker lang weekend vrij zijn. Eerst natuurlijk pasen, dan 2 mei als dag tussendoor en daarna 1 mei. Griekse logica. Niet zo vreemd dat het land bijna failliet is, denk ik dan. ..
Hoe dan ook. Na een mail van Martien naar de wedstrijdleiding dat “Jansen” een zeer gebruikelijke naam is in Nederland, werd ook ik weer op de deelnemerslijst geplaatst. Alleen hadden wij natuurlijk nog geen idee, wie deze Norbert was en waarom hij in zijn eentje naar een toernooi in Kreta kwam.
Afijn. Om het verslag van deze eerste 3 dagen niet al te lang te maken (er komen ook nog verslagen van de rest van het toernooi) probeer ik het begin van het toernooi wat korter te beschrijven. (“Sorry voor de lange brief, ik had geen tijd om een korte te schrijven.”)
Zondag in de loop aangekomen op Heraklion (later die week door Job in een alcoholische bui omschreven als He Raki Lion, naar het drankje Raki ..).
Opgehaald door de wedstrijdleider. Dat was 1 van de voorwaarden die Martien bij onze aanmelding kon bedingen. .. En naar het hotel gebracht. We sliepen in hetzelfde hotel (5 sterren!) als waar het toernooi werd gehouden. Dat bleek wel erg fijn. Geen overbodig gereis, gewoon op tijd naar beneden lopen. Iedereen kon zo de eigen voorbereiding doen. Job op de laptop openingen voorbereiden, Guido en Died nog even slapen, Martien en Brent aan het zwembad hangen. Deze zondag waren we nog met 4. Even de stad in om wat kroegjes te verkennen, openingstijden van het museum na vragen. Verder niet zoveel gedaan. Maandag eerste ronde. Ook moesten we Died nog opvangen. Toernooi begon om 17.00 uur. Verder bijna elke dag de ronde om 17.00 uur. Dat was wel ongrieks. Aanvangstijden werden zeer stipt nageleefd. Geen seconde te laat. Wel knap.
Maandagmorgen gingen Brent, Job en Guido naar het museum. Martien zou op Diederik wachten en hem welkom heten in het hotel. Het was dan wel maandag 2 mei en dus precies tussen 2 feestdagen in, maar het museum was open. Wel lekker rustig. In het museum kwam 1 van de geheel onbekende kanten van Job naar voren. Kunstliefhebber en fotograaf.
Natuurlijk scheelde het al dat Brent en Guido het museum eerder in hun leven al een keer hadden bezocht, maar het tempo dat Job hanteerde, was niet bij te benen voor Brent en Guido. Zij hadden de eerste ruimte al 2x heel aandachtig en precies bekeken en stonden op het punt naar zaal 2 te gaan. Job stond nog geheel aandachtig bij de 1e vitrine van de eerste zaal te kijken en uitgebreid foto’s te nemen. Het bleek al snel dat wij dat tempo niet bij konden benen. Nadat we het museum hadden verlaten, bleek Died gelukkig ook al ingechekt (wel weer Grieks was de wedstrijdleider hem “vergeten” op te halen, de arme Diederik moest helemaal vanaf de airport naar het hotel lopen) in het hotel. Samen met Martien en Brent en ik hebben we toen maar onze eerste Griekse salade van de vakantie genomen. Job kwam gelukkig nog ruim op tijd voor de eerste ronde in het hotel aan.
Voor de eerste ronde was natuurlijk vooral de vraag wie Norbert was. Brent dacht al snel een Nederlander te zien. Lang, blond en groot. Ja hoor. Gelukkig bleek het een hele aardige kerel. Hij was eerst van plan met zijn gezin naar het toernooi te komen, maar het hele gezin haakte langzaamaan af. Uiteindelijk was hij toch naar het toernooi te komen in de hoop met ons op te trekken. Hij sliep in een R&B in het centrum. Dit bleek geen enkel probleem om met ons programma mee te doen. Het was juist wel makkelijk. Na onze avondmaaltijd (vaak pas om middernacht) en een gezamenlijke afzakker, was hij dichter bij zijn bed dan wij. Vanaf ronde 1 heeft hij volledig meegedaan met ons programma. Dat wil zeggen, soms een gezamenlijke activiteit, soms opgesplitst en soms individueel. Leuke kerel, leuk contact en natuurlijk ook deelnemer aan de Huub van Dongen memorial.
Op de definitieve deelnemerslijst viel vooral het gat tussen de rating van 2200 en 1600 op. Er waren heel weinig deelnemers in dit “gat”. Ook waren er heel veel jeugdspelers, dat gaf eigenlijk geen probleem. Wel was het soms wat vreemd. Martien speelde in ronde 2 (?) tegen een Russisch talent van 10 jaar. Dat is toch wel mooi, 10 jaar en dan al goed kunnen schaken. Ik vraag me altijd af, of die jongens niet beter naar school kunnen gaan. Maar ja, anders was Carlsen natuurlijk ook niet zo goed geworden. Die is op een gegeven moment ook door zijn ouders van school gehaald om full time te kunnen schaken. Gelukkig won Martien. Misschien kan hij wel zeggen dat hij toch van een latere grootmeester heeft gewonnen. ..
Qua rating hadden wij 5 spelers boven de 2050 (in volgorde van hoog naar laag; Job, Brent, Guido, Martien en Norbert, waarbij Guido en Martien maar 1 plaats scheelden en Martien en Norbert maar 2) en Diederik. Die had nog geen Fide rating en werd “dus” geschat op 0.
Er waren 120 deelnemers. Onze 5 toppers waren bij de eerste 20 geplaatst en werden de eerste ronde natuurlijk “naar beneden” ingedeeld (voor de indeling wordt de ranglijst in 2-en gedeeld, de 1 van de bovenste helft, mag tegen de eerste van de onderste helf, zo werd het hele toernooi ingedeeld, met het verschil dat je na ronde 1 natuurlijk een groep had met 1 punt en een groep met 0 punt, steeds groep in 2-en en de hoogst geplaatste van de bovenste helft, tegen de hoogst geplaatste van de onderste helft). Dat waren de eerste ronden dus 5 erg gemakkelijke punten. Diederik mocht tegen iemand met maar liefst 1300 elo punten meer! Al kan je ook zeggen dat Diederik zelf een rating heeft van 1800 en dus tegen een tegenstander mocht met 500 elo punten minder. Ingewikkeld, nee hoor. Maar dat is verder helemaal niet erg.
Zes punten de eerste ronde. Beter konden we niet starten. Zelf won ik een leuke partij, zie de analyse hieronder:
Dinsdag was een echte schaakdag met 2 schaakpartijen. Verder hebben we niet veel gedaan. De 2e ronden wonnen onze ratingtoppers allemaal nog wel gemakkelijk (we werden allemaal naar beneden ingedeeld), Diederik verloor. In de 3e ronde mochten Guido en Martien al tegen hun eerste IGM. Dat verschil bleef het hele toernooi eigenlijk wel bestaan. De ene ronde tegen iemand van 1450, de volgende ronde tegen iemand van 2450. Het werd wel een beetje bizar toernooi zo. Op schaakgebied dan tenminste. Behalve dan voor Diederik dan natuurlijk. De 3e ronde werd door iedereen verloren, behalve door Den Died. Iedereen 2 uit 3.
Laat een reactie achter