Door Joey van Haperen
Het was zaterdag 16 december, gezellig vlak voor de kerstdagen nog een partij spelen voor de externe schaakcompetitie. Deze keer stond het team Litho Knights op het programma, een club dat dit seizoen nieuw is opgesteld en is opgebouwd uit werknemers vanuit ASML. Dit zorgde er natuurlijk ook voor dat de meeste spelers van hun team voornamelijk Engels spraken, iets wat onder de Dubbelschakers nog af en toe wat moet worden bijgespijkerd, zoals het verschil bepalen tussen een “horse” en een “knight”.
Maar goed, we speelden dus een uitwedstrijd tegen de Litho Knights (of is het dan toch de Litho Horses…?), misschien het sterkste team uit de poule dit seizoen. Dit zou waarschijnlijk de belangrijkste wedstrijd van het seizoen worden. Daarom heb ik mijn best gedaan om een zo sterk mogelijk team op te stellen. Gelukkig waren zowel Michel als (voor de verandering) Died bereid om te kunnen spelen. Hierdoor kon ik de hoogste drie borden sterk bezetten, met Died op bord 1 en Michel op bord 3, beide met wit. Daarbij had ik de vorige ronde wat minder gepresteerd als ik wilde dus heb ik het mezelf deze keer extra moeilijk gemaakt en speelde ik op bord 2. Een soort boetedoening dus. Hierdoor kon de rest van het team een iets luchtigere wedstrijd spelen (althans, dat was het plan…).
De wedstrijd begint en al een half uur in de wedstrijd werd het vrij duidelijk dat de Litho Knights versterking kregen in de vorm van jeu de boule-spelers. Hierdoor werden vooral de hogere borden flink wat afgeleid door de rondvliegende ballen. Uiteindelijk zijn ze hier ongeveer 2 uur mee bezig geweest en waren ze al klaar met hun potje jeu de boule voordat bij ons de eerste partij was afgelopen en hebben ze na een kort gedag zeggen afscheid genomen van het schaakgezelschap. Hoeveel invloed zouden de jeu-de boule-spelers kunnen hebben gehad op het concentratievermogen van de Dubbelschakers. Hoe heeft dit de partijen beïnvloed? Nou…
Died was als eerste klaar en heeft het niet gemakkelijk gehad. Ik heb niet veel van zijn partij meegekregen, ondanks dat ik op het bord naast hem zat, dus ik kan er zelf niet echt over oordelen. De partij moet echter wel zo slecht gevallen zijn dat Died zo snel mogelijk de partij wilde vergeten. Dat was dan ook het geval toen ik ernaar vraag. Hij heeft zelfs het notatieboekje vergeten, dus ik houd het er dan maar op dat die jeu-de-boulers hier flink wat invloed hebben gehad.
Het duurde niet lang voordat Hans # zijn partij daarna kwam melden. Hij heeft zelf dit hierover te zeggen:
“Na de opening stond er een Konings-Indische opstelling op het bord. Zwart viel aan over de koningsvleugel en wit probeerde op de damevleugel tot initiatief te komen. In een gecompliceerd middenspel verrekende ik me in een lange combinatie waarna ik een stuk achter stond. Wel een pion voor, maar te weinig om er nog wat van te maken, dus 0-1.”
Voor de lezer thuis, Hans had hier dus wit. Hoeveel dat de afleiding hierop heeft gewerkt is moeilijk te zeggen.
Michel volgde als derde en hij heeft zelf dit gezegd over zijn partij:
“Ik speelde tegen Marcos Quintana. Na in de opening wakker geschud te zijn omdat ik bang was het initiatief te verliezen heb ik me terug kunnen vechten in de partij. Met heel scherpe zetten en opportunistisch spel heeft me dat naar de overwinning gebracht. In het middenspel zaten er toch wat moeilijke wendingen in die ik niet helemaal kon overzien. Maar door secuur te spelen heb ik mijn plus score kunnen behouden en aan het einde om kunnen zetten in winst.” Hierbij volgt ook een verslag, gemaakt door Michel zelf.
Dan gaan we naar de partij van Tom. Tijdens de partij dacht ik te zien dat hij een kwaliteit achter stond, maar dit bleek, naar Toms eigen reactie, een offer te zijn geweest.
“Ik heb zwart en tot hier ging het allemaal niet zo geweldig. Een uit nood geboren kwaliteitsoffer gaf mij in elk geval wat kansen op actief spel met één pion meer en een breed pionnencentrum. En mijn tegenstander slaagde er niet in zijn torens te laten samenwerken.
Wat volgde was:
37. … Tb2
38. Tf2 Tb1+
39. Kh2 e5
En toen de bizarre blunder g3 en de stukken konden in de doos.”
Vooralsnog 2-2, dus er zijn wisselende resultaten voor wat de jeu de boule-spelers hebben veroorzaakt.
Ik heb mezelf voorgenomen om zo veel mogelijk op safe te spelen, zodat de rest van het team (hopelijk) de punten zou binnenhalen. Aangezien ik op een bord speelde dat eigenlijk boven mijn niveau was, leek me dat het de strategie dat de beste kans van slagen had. De partij zelf verliep echter best soepel, vooral aangezien mijn tegenstander me een handje probeerde te helpen door in onderstaande stelling g4 te spelen en daarmee lijnen te openen die je als wit zijnde toch liever gesloten zou willen houden:
Uiteindelijk blunderde mijn tegenstander ook nog eens een paardvork, en vandaar was het vrij solide uitspelen, waarna ik uiteindelijk de winst wist te behalen. Heb ik het verlies van vorige wedstrijd toch weer goedgemaakt.
Voor geert, die vrijwel direct na mij zijn partij afmaakte, ging ik het een stuk minder goed af. Dit heeft hij er zelf over te zeggen:
“Aparte tegenstander, rating van 0 en uit Indië afkomstige expat die alleen engels spreekt.
De witspeler speelde d4 gevolgd door f4, het geavanceeerde London systeem. Onbekend bij mij, maar door Kramnik en Carlsen vaker als opening gebruikt.
Ik heb hierop gereageerd door een aanvalsopstelling op de damevleugel van wit te spelen met d5, e6 en c5 (lijkt een beetje op frans, vandaar) en de dame op b6, paard op c6. In de opening verkreeg ik overwicht op de stelling, kon het loperpaar behouden terwijl wit die afgaf en met de toren op de c lijn en verkreeg daardoor tactische mogelijkheden. Ik verzuimde een pion te winnen op een bepaald moment maar won door het positionele voordeel een toren tegen een loper en een vrije a pion.
Ik verzuimde toen offensief door te spelen (a-pion naar voren en oprukken!). Mijn tegenstander kon vervolgens het materiaalvoordeel om te zetten door een paard tegen een toren te ruilen (mooi paardspel trouwens). Waardoor een gelijke remisestand ontstond. Echter mijn tegenstander weigerde het remise-aanbod en speelde door. En ik verzuimde om rustig door te spelen, torens te ruilen en af te wachten. Dan was het remise gebleven. Helaas, ik kon het alleen verklaren door de hoge temperatuur en het benauwde klimaat in de ruimte, naast een gebrek aan voldoende vocht omdat mijn tegenstander echt niks wilde drinken. Alsof mijn hersens oververhit waren.”
Of dit al dan niet kwam door de jeu de boulers is moeilijk te zeggen, maar aan het commentaar van Geert te lezen lijkt het niet al te veel invloed te hebben gehad
Ebe had klaarblijkelijk het minste last van de spelers, komt misschien doordat hij het verste van de ramen vandaan zat. Dit was ook te blijken uit zijn spel. Uiteindelijk heeft hij zich goed staande kunnen houden tegenover zijn tegenstander, al was het zeker niet een gemakkelijke partij van wat ik ervan heb meegekregen. Zelf heeft hij een fragment uit zijn partij toegevoegd, met als vraag “wat speelt zwart hier?”
Ten slotte is daar Hans Bakx. Hij zat met wit aan bord 7 en had zelf dit te zeggen over zijn partij:
“Ik speel met wit tegen de beginzet 1… e6 de obscure Steiner-variant in het Frans. Wit speelt op ontwikkeling van de stukken met een duidelijk mindere pionnenstructuur en helaas geen rokade. Daar krijg ik later spijt van. Mijn tegenstander doet het op de 13e zet gewoon fout. Ik win een licht stuk plus een pion en sta op + 4,5. Na dameruil, (goed plan!) ga ik te voorzichtig verder. Tussen de 34e en 37e zet kies ik, volgens mij, het verkeerde plan. Mijn stukken staan elkaar in de weg en zwart heeft grote druk tegen mijn koning. Op zet 41 ga ik de fout in, ik ga torenruil uit de weg. Had wel gemoeten met 2 pionnen voorsprong. Op zet 45 zie mat in 7 zelfs niet. Ik speel slordig naar het eind en geef tenslotte op.”
Uiteindelijk hebben we dus toch een 4-4 resultaat kunnen behalen. En hoeveel invloed heeft de afleiding van de jeu de boule-spelers dan gehad? Achteraf blijkbaar toch niet zo veel, aangezien de hogere borden, die recht voor het raam zaten en dus goed zicht hadden op het ballenspel, toch overwegend goed hebben gescoord. Terwijl er op de lagere borden juist wat punten bleven liggen.
Joey van Haperen
Laat een reactie achter