Door Rob van Meurs
Zes ronden gespeeld in Klasse 3H, we staan er slecht voor. Met nog 2 ronden te gaan moeten we vandaag punten pakken tegen laagvlieger Zuid Limburg 3. Want met de laatste ronde over 3 weken staat hun grotere broer Zuid Limburg 2 op het menu en dat wordt per definitie lastig, zij zijn praktisch al kampioen; dus laten we het daar niet van af laten hangen.
Schaaktechnisch is het allemaal niet best dit jaar op een paar uitzonderingen na (Martien, Brent).
Zelfs straftraining gaat niet meer helpen, daar worden nochalant de schouders voor opgehaald. Spelers van team-1 zijn het hele jaar al bezig met het uitvinden van nieuwe methoden van zelfkastijding, daar kunnen ze bij Opus Dei nog een puntje aan zuigen. Nee, we moeten in therapie, soft therapie! Muziek werkt louterend, troostend, prikkelend, maar kan ook enorm irriteren. Daar zoek ik naar, muziek dat zo de zinnen irriteert dat menigeen zal smeken, nee dat nooit meer.
Bord 1 Tom Vrouenraets – Wil van Lankveld 0,5 – 0,5
Wil zelf aan het woord: Als ik i.p.v. de belachelijke zet Lxg6 (met de dame nog op h5), Dxd5 had gedaan waarna Lxc3 volgt met kwaliteitwinst had ik een stelling met duidelijk voordeel gehad, wat een knoeier ben ik toch. In plaats daarvan kreeg ik na Lxg6 wat ik impulsief speelde, 3 pionnen voor een stuk, maar ik bevrijdde dus zelf het dramatische paard op h8, heel dom.
Uit frustratie bood ik remise aan (in dankbaarheid aangenomen). Ook dom en laf, ik had nog af moeten wachten of zwart de enig juiste vond in onderstaande stelling (dreiging Dxd5 maar vooral f4, f5, f6). Tijdens de partij bracht ik niet meer de rust op om te zien dat deze opstoot in de stelling zat. Gebrek aan concentratie in combinatie met frustratie na de fout Lxg6.
Status Quo – What You’re Proposing
It sounds so nice, what you’re proposin’
Just once or twice, and not disclosin’
Conclusie: Wil mag de komende 10 wedstrijden geen remise meer aanbieden of aannemen.
Bord 2 Ruud Lemmers – Martien van der Meijden 0,5 – 0,5
Martien had een moeilijke partij. Na een passieve opening koos hij een paar maal voor een mindere voortzetting en plots kreeg hij een heftige koningsaanval op zijn dak. In vliegende tijdnood vond zijn tegenstander de killer variant niet, maar bleef wel in het eindspel gewonnen staan. Daarin verzuimde hij middels forse materiële voorsprong het uit te maken ook niet geholpen door een uiterst hardnekkig verdedigende Martien. Uiteindelijk een zeer zwaar bevochten remise!
Adam & The Ants – Stand and Deliver
So what’s the point of robbery when nothing is worth taking?
Martien speelt dit seizoen als één van de weinige rotsvast steady.
Bord 3 Brent Burg – Guus van den Akker 1 – 0
Brent wint vaak en ook vaak op een soepele manier, zoals vandaag. Wat lijkt schaken dan toch makkelijk.
Sade – Smooth Operator
His eyes are like angels but his heart is cold
No need to ask
He’s a smooth operator
Bord 4 Bob Merkx – Rob van Meurs 1 – 0
Ikzelf zit midden in een repertoire transitie. Dit gaat altijd ten koste van punten maar zoveel als het dit jaar kost! Erg zorgwekkend. Zo ook weer de partij tegen Bob. Een vertrouwde Caro-Kann maar te passief gespeeld. Een onnauwkeurigheid in het middenspel kostte mij al een tempo. En het vervolg daarna om wat lucht te creëren ging gepaard met een hele slechte zet. 0-1. Kansloos.
David Bowie – Changes
I still don’t know what I was looking for
And my time was running wild
A million dead-end streets
Bord 5 Michel van der Stee – Jan Fober 1 – 0
Voor Michel eindelijk weer eens een vol punt deze keer. Zijn partij bleek tot zet 13 al eerder te zijn gespeeld. Lange tijd was het redelijk in evenwicht met eerst een kleine plus voor wit en vervolgens voor zwart. Het kwaliteitsoffer van Michel was min of meer gedwongen, maar wel correct. Kort daarna had hij winnend voordeel kunnen krijgen door zijn dame tegen twee torens te ruilen, maar in tijdnood zag Michel niet direct het juiste vervolg. Op de 40e zet (!) blunderde zijn tegenstander, ook in zware tijdnood, een kwaliteit en daarna was het niet zo moeilijk meer met twee pluspionnen, waarvan een vrije “Arie” die snel naar de overkant kon lopen. Alleen nog een beetje oppassen vanwege de ongelijke lopers. Een recht-toe recht-aan overwinning!
Ramones – Blitzkrieg Bop
Hey ho, let’s go! Hey ho, let’s go!
Hey ho, let’s go! Hey ho, let’s go!
Bord 6 Ties Dumont – Niels Heijstek 1 – 0
Transparent Sound – Emotional Amputation
♫…♪…†
Niels heeft in eigen woorden uitgedrukt hoe voor hem de partij is verlopen:
Van oude schakers, de dingen, die voorbij gaan…
Sommige mensen die door welke reden ook, een ongeluk, ziekte, of domme pech, een ledemaat moeten laten amputeren, voelen jaren later nog steeds pijn in het verloren deel. Fantoompijn. Een vreemd en uiterst macaber gevoel lijkt me.
Toch is deze pijn niet het ergste deel van een amputatie. Het weten dat je afscheid moet gaan nemen van een hand of voet, dat gevoel van verlies, voordat je het bent verloren. Weten waar je afscheid van neemt en dat afscheid niet kunnen af- of uitstellen. Absolute horror en tegelijk onvermijdelijk.
Ik ben op eenzelfde punt aangekomen. Maar in plaats van een ledemaat ga ik een ander deel van mezelf moeten afsnijden. Een deel wat net zo van mij is als mijn linkerarm. Op mijn vierde in mijn hoofd geplant. Meegegeven door mijn vader. Schaken… oude vriend, ergste vijand.
Prachtige herinneringen. Glorieuze overwinningen met prachtig spel, maar ook diepe droefenis na onmogelijke blunders. Maar wel in evenwicht. Balans. Yin en Yang.
Het is altijd een verrijking in mijn leven geweest. Het heeft vrienden, vage kennissen en aartsvijanden gebracht. Vreemde vogels en slimme, grappige mensen. Sommigen blijven, sommigen gaan weer.
Maar het zwart wit is al langer grijs aan het bloeden. Kleurloos. De hoge pieken zijn vals plat geworden. Altijd een uphill struggle met wind tegen. Verzuring. Plezier ebt weg en iedere vloed brengt nieuwe plastic soep in plaats van helder water.
Genoeg. Niet meer. Klaar.
De spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen was afgelopen zaterdag. Natuurlijk in Limburg, waar ik altijd al weinig liefde voor voel.
Thies Dumont – Niels Heijstek
1. d4 Nf6 2. Nf3 g6 3. c4 d6 4. Nc3 Bg7 5. e4 O-O 6. Be2 Nbd7 7. O-O e5 8. d5 Ne8 9. Bg5 f6 10. Bh4 Rf7 11. Qd2 Bf8 12. Bd3 Ng7 13. h3 Nh5 14. Ne2 g5 15. Bxg5 fxg5 16. Nxg5 Rf6 17. f4 Bh6 18. h4 Nxf4 19. Nxf4 Bxg5 20. hxg5 Rxf4 21. Rxf4 exf4 22. Qxf4 Ne5 23. Be2
Prachtig. Een stuk voor twee pionnen, maar wel een dubbelpion. +5 volgens de computer. Keurig gespeeld.
En ik weet dit na viereneenhalf uur toch nog weg te geven. Niet eens naar een remise, maar naar een vol verliespunt. Hoe is verder niet belangrijk.
Het team verliest met 4½ – 3½ en daarmee komt degradatie dicht bij.
Nog één keer. Mijn laatste potje. Voor het team, niet voor mezelf.
En dan met vlijmscherpe scalpel en met vaste hand. Een vloeiende beweging. Snij ik me los. Wat blijft is een doffe leegte ergens in mijn achterhoofd. En nu en dan fantoompijn.
Bord 7 Arjan Schuurmans – Barry Braeken 0 – 1
Arjan kreeg het obscure Jaenisch-gambiet tegen. Tweesnijdend, te meer omdat beide spelers grossierde in onnauwkeurigheden. Op het moment dat Arjan behoorlijk voordeel kon krijgen, blunderde hij. Dit is een terugkerend patroon bij Arjan. Hij zet zijn partijen vaak goed op, maakt het complex en kan dan winnend toeslaan maar grijpt juist dan mis. Dat is doodzonde.
In deze stelling speelde Arjan Tf8, dat is de blunder. Na Pf3 gevolgd door a5 krijgt wit een sterke en zeer kansrijke vrijpion.
Pet Shop Boys – Opportunities
I’ve got the brains
You’ve got the looks
Let’s make lots of money
You’ve got the brawn
Bord 8 Danny Arns – Gilion Berkelmans 0,5 – 0,5
Met zwart kreeg Gilion vanuit een solide opstelling in het Gesloten Siciliaans een gelijke stelling. De a-lijn werd geopend en de torens geruild, waarop zijn tegenstander remise aanbood. NATUURLIJK ging Gilion dit overleggen met mijn zeer gewaardeerde teamleider. Als hij comfortabel met zijn stelling was mocht hij doorspelen, waarvan akte. Nadat ook de dames geruild waren en de stelling nog meer richting remise-haven voer én nadat Brent had gewonnen (wat kan er nu nog mis gaan?) werd de vrede getekend.
Bad Assumption – Far from Home
I look into glassy eyes
Staring into the grey
Have you fallen into disgrace?
Or did you give up on yourself
Assumption is the mother of all fuck ups…
Zeven ronden gespeeld in Klasse 3H, we staan er slecht voor….
Rob van Meurs,
teamleider Dubbelschaak ’97.
Laat een reactie achter