Dubbelschaak 2 – HMC 3
Door Den Died
De wedstrijd tegen HMC bracht vele herinneringen naar boven. De eerste was een herinnering aan onze illustere Huub. Op een mooie dinsdagavond mocht Huub als clubkampioen simultaan geven tegen de rest van, toen nog, De Waltoren. Uiteraard moest er goed opgepast worden tegen de cracks maar tegen de raamschakers, een groepje van vier mannen die altijd beneden in het café speelde met een drankje en een muziekje, kwam hij vanzelf wel goed te staan. Tot hij in het ruime middenspel erachter kwam dat hij tegen één van hen nog niet veel opgeschoten was. Huub begon ook hier op te letten en deed een vreemde ontdekking. Wat dat is verraad ik nog even niet. Dat zou de climax van mijn partij verraden.
De eerste die zaterdag klaar was, was onze gerespecteerde captain Gilion. De tegenstander kwam met een man minder opdagen. Dat kan een keer gebeuren, het gebeurde ons ook in de eerste ronde, maar geef dat dan even netjes door… Foei HMC, we spelen niet in de hoofdklasse. Het is vijfde klasse boerenbond for crying out loud. Doe het dan zoals onze Huub in een scholenltoernooi toen er na lang zoeken nog steeds maar drie schakers waren voor een team van 4. Snel werd de enige Russische jongen van de school een systeem geleerd dat tegen elke opening speelbaar was. Dat moest hij spelen en dan na 15 zetten remise aanbieden. De solide stelling en de Russische naam waren meestal voldoende voor een half punt op bord 1.
In dit geval kon onze captain dus voor de tweede keer dit seizoen niet meedoen, maar nu wel met een 1 als resultaat.
Tom kwam al na een uurtje of drie vragen waar Gilion was omdat hij een remiseaanbod had gekregen. Er waren een stuk of 20 zetten gedaan maar het was heel lastig. Beiden hadden niet veel aanknopingspunten en op de borden van de Schaakridder en Michel ontwikkelden zich al mooie dingen. Als stand in captain gaf ik toestemming en Tom nam het aanbod aan.
Niet veel later ging het helemaal fout bij de Schaakridder. Zijn geweldige drukstelling waarin groot materieel voordeel behaald kon worden verzande door wat ongelukkige keuzes en, dat moet ook gezegd worden, zeer actief verdedigen van zijn tegenstander die, naar ik aanneem, met de moet der wanhoop aan het strijden was. De Schaakridder schrijft er zelf het volgende over:
Zaterdag 14 december 2019 bord 7 met zwart en mijn tegenstander was geen onbekende voor mij. We hadden al eerder 2 partijen extern tegen elkaar gespeeld. Onze stijl is zoals schaak behoort te zijn. Niets is ons te gek. Henk opende f4 en natuurlijk de schaakridder met f5. Zo de kop is eraf. Ik wist dat deze partij niet in remise zou eindigen.
Halverwege offerde Henk een pion op. Ik kon het initiatief naar me toetrekken. En hoe. Op een gegeven moment kon Henk alleen maar dwangzetten spelen. Maar toen…….. Begon de nachtmerrie voor mij. Ik speelde geen D4 maar Lh6. Mijn lichaam zat in Boxtel mijn hoofd op de Bahamas. Ik speelde zetten waar ik achteraf niets van snapte. Afschuwelijk. U raadt het al ik verloor. Mijn tegenstander zei gelijk na afloop dat ik gewonnen had gestaan. Onze onderlinge stand is nu 1 1/2 tegen 1 1/2.
Henk, ik zie hoe dan ook uit naar onze 4de partij.
Op de borden van Roy en Michel gebeurden inmiddels de gekste dingen en niet in het positieve dus toen ik een remiseaanbod kreeg durfde ik het niet aan te nemen, ondanks dat ik niet beter stond. Eerlijk gezegd moet ik toegeven dat mijn zet na het remise aanbod niet goed was. Gelukkig zag mijn tegenstander Cees Nuijten dat niet en ik kwam niet slecht uit de verwikkelingen die daarna ontstonden. In onderstaande stelling heeft Cees Tb7 beantwoord met Tc8. Een zo logische zet dat ik, toen ik terugkwam aan mijn bord en zag dat er niet geschreven was, dacht dat ik mijn klok was vergeten in te drukken. Na Ta7 (voornamelijk om g4 te voorkomen) staat zwart erg gedrongen.
Hiermee komen we terug naar het verhaal van Huub over de simultaan tegen de raamschaker die in het middenspel nog niet verloren stond. Deze tegenstander zette namelijk meteen nadat Huub een zet had gedaan zijn zet. En uiteraard ook netjes wanneer Huub terugkwam aan het bord. De raamschaker had het zelf niet door, Huub vond het wel grappig en zei er niets van. Hij heeft de partij alsnog gewonnen.
In onze partij zag Cees zijn kans schoon en speelde snel g4.
Tijdens de analyse duurde het even voor ik doorhad wat er aan de hand was geweest . Ook de notitie van Cees hielp niet. Hij had Tc8 ook niet genoteerd. Gelukkig wist ik daarna nog groot voordeel te bereiken en in onderstaande stelling maakt Cees de beslissende fout. Hij speelde Ke2 en toen was het helemaal uit.
Niels # had inmiddels groot materieel voordeel tegen good old Loek Mostertman opgebouwd maar de eerste partij die na die van mij was afgelopen was die van Roy. Roy heeft vooral van en tegen de computer leren schaken en dat zie je terug in zijn spel. Altijd op zoek naar de objectief beste zet is hij wars van de structuren waar de klassiek opgeleide schakers hun houvast aan hebben. Zo kan er ergens in het vroege middenspel zomaar een toren op g5 belanden. Vaak is dit goed. Deze keer werd hij met een familieschaakje gesnoept. Toch vreesde ik nog niet helemaal voor de nederlaag. Er waren nog voldoende mogelijkheden. Het abrupte einde zag niemand aankomen. Ook tegenstander Theo Hovers liet zich door een familieschaakje verrassen. Zie hier hoe de overwinning tot stand kwam.
Met deze 3,5 – 1,5 voorsprong kon het eigenlijk niet meer mis gaan. Niels zag zijn materiële voorsprong teruggebracht tot 1 stuk maar de vijandelijke dame en toren werkte niet optimaal samen. Niels snoepte een pion maar bouwde ook dreigingen in. Het was alleen oppassen voor eeuwig schaak met de dame. Loek Mostertman geloofde hier niet in en snoepte een pion, dreigingen houdend en zijn toren dekkend. Het gemene matje (in twee) dat Niels had ingebouwd overzag hij hiermee en de overwinning voor dubbelschaak was veilig. Later aan de dinertafel werd er druk over deze partij geanalyseerd. Ook het eerste team had gewonnen dus vloeide de drank rijkelijk. Er werden bizarre varianten getoond, stukken vlogen over het bord en er werden dame-zetten met torens gedaan wat mij weer terugbracht naar een ander mooi verhaal van Huub. Ik zat nou eenmaal in die modes.
Tijdens een snelschaak toernooi ergens bij onze Oosterburen speelde een clubgenoot van Huub tegen een Duitser die een pion had die zou gaan promoveren. De Duitse schaker zette zijn dame alvast achter het promotieveld om geen tijd te verliezen tijdens de promotiezet. Op het moment dat hij echter een zet later een “rechte” zet met de dame deed schreeuwde Huub;s clubgenoot uit :”DAS DARF ICH AUCH!!!” en hij deed een rechte zet met een loper. Wat was er gebeurd? De clubgenoot had razendsnel de klaarstaande dame omgeruild voor een loper die de nietsvermoedende Duitser op het bord had geplaatst en de rest van de partij werden er damezetten met lopers gedaan. Niet netjes, wel grappig.
Op het bord van grote broer Hans # gebeurde er inmiddels iets vreemds. Hans had zijn partij tegen Wim van Oostrum sterk opgezet en had steeds een klein overwicht en later zelfs een pion voorsprong. Door de tussenstand speelde Wim echter misschien wel meer op winst dan Hans. Maar toen Niels # had gewonnen hoefde dat voor Wim eigenlijk ook niet meer en hij stelde remise voor, juist op het moment dat Hans een onzorgvuldige zet had gedaan en Wim de partij met één simpel zetje had kunnen beslissen. De vrede werd maar getekend.
Dit was echter op lange na niet de vreemdste partij van de dag. Nou heeft onze Michel van den Elzen wel patent op vreemde potjes maar deze slaat wel echt alles. Goed uit de opening komen. Helemaal weggespeeld worden in het middenspel waarin hij zo van het bord af geschoven had kunnen worden. Dan niet opgeven met 5 pionnen achter omdat tegenstander Bert Kramer verzuimde de a pion van zwart eraf te halen. Met dit kleinood probeerde Michel nog iets te forceren, hij schrijft er vervolgens zelf het volgende over:
Ik speelde tegen Bert Kramer een zeer matige partij. In de opening ging het gelijk op, ik wilde geen stukken afruilen waardoor ik iets meer passief kwam te staan. In het middenspel in gelijke stelling besloot ik niet kort te rokeren maar had niet echt een plan waardoor ik het initiatief uit handen gaf en steeds meer in de verdrukking kwam. Het ging van kwaad tot erger, ik verloor materiaal en mijn hele stelling werd opgerold. Ik had op dat moment weinig hoop op een goede afloop.
Wit heeft alle stukken van zwart opgeruimd en mijn enige hoop is de pion op a3. Als die weg is zijn we klaar.
Er volgt hier … – Tb8, Tc1 – Txb3, Txc2. Ik verzuim hier in tijdnood een dame te halen met … – Tb1+ gevolgd door Tb2. Dus uiteindelijk moet ik het niet met een Dame doen, maar met een Toren.
Geloof het of niet, maar Fritz geeft hier een heel klein voordeel aan zwart ??
Speel het maar uit zonder een enkele fout te maken. Dat zal op ons niveau niet gaan gebeuren.
Uiteindelijk komt de stelling boven op het bord. Wat is hier de juiste voortzetting voor zwart?
Ik speelde … – Td3+. (Het bord is nog steeds vanuit het oogpunt van de zwarte speler.)
Hier is overigens Tf1 de meest doeltreffende zet.
Maar bij ons loop het anders.
Ik heb zojuist de pion op f4 geslagen en de partij is weer in evenwicht. Ik dacht hier overigens gewonnen te staan, maar dat is het niet.
Als wit h7 speelt dan richt Td1 -> Ta1 geen schade aan omdat wit zijn koning via h5 -> g6 vrij speelt en alle stukken van het bord verdwijnen.
In alle commotie ben ik vergeten of wit hier opgaf (dit heb ik niet meer genoteerd) of dat wit nog g3 gespeeld heeft, dan is Td1 wel dodelijk.
Deze partij is vaak gekanteld maar het laatste kantelpunt was van remise naar winst voor Dubbelschaak’97 ! Uiteindelijk kwam hiermee de uitslag op een dikke 6-2 overwinning voor Dubbelschaak 2. Dat had ook heel anders uit kunnen pakken. Michel en ik konden nog strijden om de twee te vergeven titels van de avond. Naar goed gebruik van mijn vrienden van “The Barnstormers” van The Old Cranleighan Hockey Club, wordt er na iedere pot een “Hero of the day” en een “Dick of the Day” gekozen. Voor het eerst in de geschiedenis maken twee spelers zoveel aanspraak op beide titels. De eerste titel voor Michel door zijn belabberde spel tot het eindspel en voor mij omdat ik mijn tegenstander gewoon twee zetten heb laten doen. Uiteindelijk hebben we beiden gewonnen en dat is dan wel weer heldhaftig. En hoewel het nog heel lang onrustig bleef in Boxtel hebben we maar niet over de genoemde titels gestemd deze ronde.
Laat een reactie achter