Siberië

Clubactie helaas iets te goed geslaagd

Geschreven door Guido Jansen.

Dubbelschaak is een rijke vereniging. Drukke clubavond, gezellige zaterdagwedstrijden, gelukkig ook weer een grote jeugdafdeling, met fanatieke lesgevers, fijne locatie. Helemaal top. Ook gelukkig een van de weinige schaakverenigingen waar elk seizoen nog schakers bijkomen. Zoals altijd vooral te danken aan enkele zeer fanatieke clubgenoten. Onze eigen wedstrijdleider, maar natuurlijk nooit vergeten ons aller Hans Heijstek. Dit jaar eindelijk “lid van verdienste”, ere wie ere toekomt.

Ook financieel gaat het Dubbelschaak voor de wind. Goed financieel beleid, natuurlijk, maar toch ook via de Sponsorkliks. Weet er iemand een andere schaakvereniging die halverwege het seizoen een extra ALV inlast om samen te besluiten hoe het extra geld besteed moet worden? Twee seizoenen geleden zijn er 2 live borden aangeschaft. Elke week kunnen zo 2 partijen uit de interne competitie via internet gevolgd worden. Erg leuk voor de thuisblijvers. Ook in de externe competitie worden deze borden gebruikt. Nu ook door de KNSB zelf voor de Meesterklasse, wij waren natuurlijk al wat eerder. Ook de discussie over het volgen van live partijen door teamcaptains op de mobiele telefoon aan de bar en langs lopende spelers is bij ons al gevoerd. (“Schermpje dicht klappen en mond houden”.) Het is leuk om aan de voorkant van een discussie te zitten.
Vorig seizoen is besloten nieuw schaakmateriaal aan te schaffen. Dit leverde een geweldige discussie op over de gewenste grootte van de velden (serieus!) en de juiste maat stukken. Ieder van ons wordt natuurlijk ouder en sommige ouderen hebben al serieuze oogproblemen. Het is maar dat het bestuur daar rekening mee houdt. Bijna kwam er een verbod op het in een hoek bewegen van lopers, maar dat voorstel is met een nipte meerderheid nog tegen gehouden.

Dit seizoen is tot iets nieuws besloten. Slecht presterende spelers uit het eerste team worden, op kosten van de club, naar het Oostblok gestuurd. Natuurlijk ook om daar de broodnodige extra schaaklessen te krijgen, maar toch ook gewoon voor “straf”. Dat zal ze leren, die eerste team spelers. Ze krijgen al gratis, drankjes, broodjes en andere voordelen. Maar dan moeten ze natuurlijk wel presteren! Uit de eerste ronde waren er 3 kandidaten die voor de oostblokreis waren geselecteerd. Rob van Meurs (is de laatste tijd helaas wel vaker kandidaat voor extra lessen), die zomaar uit het niets een gezonde pion weggaf en daarmee een zeker halfje (en matchpunt) wegdeed, was kandidaat nummer 1. Die mocht dus zeker. Kandidaat 2 was onze eigen clubkampioen Brent Burg. Vorig jaar overtuigend topscoorder uit het team, zijn potje uit de eerste ronde leek echt nergens naar. De eigen loper op a8 laten opsluiten, aan de andere kant mat gezet worden en dan ook nog vragen of hij ergens remise mocht maken. Neen, die had het zeker niet begrepen, deze wedstrijd. Maar ook Michel van der Stee was een goede kandidaat. Verprutste opening en daarna niet de aangeboden kansen grijpen. Ook een duidelijke kandidaat. Er waren door het bestuur maar 2 plaatsen beschikbaar gesteld. De voorzitter mocht beslissen (op onduidelijke gronden) en koos voor Rob en Brent. Zij balen. Nu ik dit schrijf sturen zij een foto door van hun kamp in Salzburg, waar zij verplicht op excursie moeten naar het huis waarin Mozart is geboren. Dat zal ze leren!

Hoe het met de andere kandidaat voor deze trip in onze 2e wedstrijd is gegaan, leest u verderop.

Twee invallers dus voor deze wedstrijd. Ook onze tegenstander had invallers nodig, dus dat stond weer gelijk. Qua rating schelen de teams ook niet veel. Vooraf was er spanning verwacht. Gelukkig liep dat eigenlijk de hele wedstrijd anders. Ook daarover later meer.

Heerlijk op de fiets vanuit Den Bosch naar Boxtel. Geweldige reis, jammer dat er tussendoor nog geschaakt moet worden, maar is fietsen eigenlijk niet nog veel leuker? In het begin van het seizoen is er door teamgenoot Camiel nog een mountainbike getocht georganiseerd, fietsen is fantastisch. Maar goed, na het mooie buitenmuseum met Dino’s kom ik aan in het centrum van Boxtel. Daar word ik verwelkomd door allerlei militairen in kleding van de 2e Wereldoorlog. Er staan ook legervoertuigen, het lijkt wel een heel bastion. Nu had ik wel wat spanning verwacht in de match tegen onze vrienden uit Nijmegen, maar dit leek me wel een beetje overdreven. Gelukkig was er in de speelzaal niets van deze militaire bezetting te merken.

Wel leek het thema van de kinderboekenweek (“Opa’s en Oma’s”) nagespeeld te worden in onze wedstrijd. Wat een stelletje bejaarden bij elkaar zeg. Twee spelers van de tegenstanders spelen al 50 jaar onafgebroken, zonder ooit een wedstrijd gemist te hebben. Zeg KNSB, als dat geen reden voor een erelidmaatschap of speldje, of weet ik wat is, dan weet ik het ook niet meer. Respect voor jullie.

De Pion uit Groesbeek is voor de meesten van de Dubbelschakers een wedstrijd met veel traditie. Vroeger troffen wij elkaar vaak in de derde klasse. Wij speelden toen natuurlijk nog met Huub van Dongen in onze geledingen. De partijen tusssen de clubkampioenen Huub en Luuk de Ruiter van De Pion waren vaak legendarissch. Heel vaak was het een geweldige clash tussen de romancier Huub en de degelijkheid van Luuk. Ik weet het niet zeker, maar in mijn beleving was Luuk vaak de meerdere. Maar alle partijen heb ik niet meegemaakt, kan me vergissen. De vriendschappelijke betrekkingen tussen beide teams is later helaas een beetje verdwenen na een vervelend incident in een bekerwedstrijd. De teams kwamen er niet zelf uit, wedstrijdleider moest een uitspraak doen en een speler van de Pion heeft een straf gekregen. Ongeveer dezelfde tijd promoveerde de Pion naar de 2e klas, wij volgden pas een aantal seizoenen later.

Op sommige borden waren dezelfde tegenstanders van heel veel jaren geleden weer tot elkaar veroordeeld. Zelf mocht ik nu bijvoorbeeld tegen Luuk. De laatste keer (korte remise?) was volgens mij 10 jaar geleden, toen nog op het eerste bord. Meestal heeft enige verjonging en andere teamaanwas toch voor nieuwe indelingen gezorgd. Zo weet ik niet of onze enige GM (in correspondentieschaak maar toch) Peter Boll ooit eerder heeft gedaan aan een match tegen de Pion, onze zeer ervaren Job de Lange zeker niet.

Na deze lange inleiding doe ik maar even een rondje langs de borden. Veel heb ik er (helaas?) niet van gezien. Luuk hield mijn stelling zo in de greep dat ik al mijn energie aan een uitweg moest besteden (en gelukkig ook vond), ik had geen tijd/energie meer over voor het bekijken van de andere borden. Gelukkig zag ik vanuit mijn stoel de live borden op het grote beeldscherm en kon zo iets van de partij op het eerste bord mee krijgen. Peter had zich briljant voorbereid (dat is natuurlijk 1 van zijn kwaliteiten, in de boeken duiken en een mooie variant uitkiezen), maar de manier waarop hij de betere stelling tegen een hele goede tegenstander met veel kracht uitschoof, vond ik zeer indrukwekkend. Van Peter weten we dat hij 1 van de spelers is met heel veel inzicht en talent (het komt er helaas niet altijd meer uit), maar in dit soort stellingen moet zelfs Van der Wiel op gaan passen. Wat een partij. Groot compliment. (Kort commentaar van Peter zelf. “Ja, het was weer een modelpartij. Je moet wel een beetje wind mee in de rug hebben. Na Pe2 had ik een betere stelling.”)

De partij van Job was iets minder indrukwekkend. Daar kan ik niet zoveel over zeggen. Job kreeg niet zijn gewilde drukstelling en het evenwicht leek me nergens verbroken. Van alle partijen achter mij kreeg ik helaas niet zoveel mee. Wel achteraf, tijdens het eten in de bar. Over bord 4 en 5 kan ik niet veel zeggen. Bord 7 was blijkbaar een gelijkwaardige partij (alhoewel het “geniale” zetje ..,Pd3! van Michiel niet onvermeld mag blijven. We hopen nog op een inzending van deze partij analyse). Onze voorzitter op 8 kwam gelijk uit de opening. Niets aan de hand. Maar plotseling liet onze supersub zich mat zetten via een help-mat in 2.

Het staat inmiddels 3-3. Zelf heb ik de positionele druk overleefd. Ik heb al ergens een remiseaanbod gedaan, wat beleefd werd geweigerd. Ik ga inmiddels aan winst denken. Michel staat een stuk voor. Kortom, tijd voor bier.

In de tijdnood van mijn partij gebeuren er wat vreemde dingen, die voor mij niet geheel ongunstig bleken, maar echt bizar was het wel.

Ik had hier het gevoel dat de partij aan het kantelen was. Alle positionele aanvallen heb ik overleefd. Inmiddels sta ik waarschijnlijk wel beter. Goede structuur, K staat actiever en de witte pionnen kunnen makkelijk aangevallen worden. Ik gebruikte mijn laatste seconden en speelde 1. ..,Pb7!, wel een beetje ranzig natuurlijk deze terugtocht. Ik dreig Pd6! waarna plots “alles” van wit hangt. Volgens de computer is er nog wel redding voor wit, maar in tijdnood zag Luuk mijn dreiging niet en speelde 2. Pb4, er kwam direct 2. ..,Pd6 en wit is in last. Wit zag dat er plotseling 2 pionnen hingen en dekte er 1 met 3. a4 (??), ha dacht ik, dan pak ik lekker die andere 3. ..,Pxe4 (??) beide spelers zagen niet eens dat Pxc8 ook een mogelijkheid was. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat Luuk wel direct na afloop vroeg waarom ik eigenlijk niet gewoon zijn toren had gepakt, dan had hij eerder op kunnen geven. .. Na Pxe4 won het eindspel trouwens gelukkig wel erg soepel. Het zal je maar gebeuren, dat je op zo’n manier niet wint. ..

Ondertussen op het laatste bord weigerde onze man de remise. Hij stond tenslotte nog steeds, zonder veel compensatie, een stuk voor. Op de foto bovenin dit verslag is een gedeelte van de partij te zien waarin Michel zo gewonnen stond, en nog met tijd meer op de klok ook! De tap kon open en de verdiende 2 matchpunten konden worden bijgeschreven.
Helaas, helaas. Michel hoorde blijkbaar ergens van de komende reis naar Siberie en bleek daar toch wel heel zin in te hebben. De rest van de partij hoort natuurlijk niet thuis op zijn nivo (hij miste oa een winnende dubbelaanval, maar de torenwinst in 1 was ook wel kandidaat voor de meest slechte zet van de dag). Hoe dan ook een onwaarschijnlijk verlies (waardoor de match dus in 4-4 is geeindigd) en een zekere trip naar het Oostfront. De enige vraag is nog wie Michel deze reis mag gaan vergezellen.