Het is al weer enkele jaren geleden, die malle bekerwedstrijd in Terneuzen tijdens de donkere oktoberdagen van 2010, dat we naar het verre verre Zeeland moesten afzakken. Kijk het verslag van toen er nog maar eens op na, met Huub in de hoofdrol, natuurlijk!
In de auto van Job op de heenreis moest ik moeite doen om een paar hevige deja vu’s te onderdrukken. De weg er naar toe is niets veranderd! Mistroostig en saai zijn de eerste woorden die in mij opkomen en altijd weer die eeuwige suikerbieten links en rechts aan de rand van de akkers. Levensgevaarlijk glad spul trouwens.
Oké, in de auto van Job dus, samen met onze onvolprezen teamleider, webmaster, logger, techneut, organisator, toffe gast, Martien. Ik wil jullie allen niet vermoeien met hoe deze keer vooraf het vervoer werd ingedeeld, maar dat je er een kraker van een Logigram van kunt maken staat vast. Als extra moeilijkheidsgraad komt daar nog bij de dramatische en hachelijke perikelen van Brent op vrijdagmiddag. Tjeetje Brent, niet meer doen a.u.b., we zijn nogal geschrokken; bovendien kan zoiets het hele reisplan ontregelen! Maar gelukkig heb je een fijn engeltje op je schouder. De pest is wel dat ze, door dit overwerk, op zaterdagmiddag niet thuis gaf; wellicht had je haar toen ook kunnen gebruiken.
Gezien, laten we zeggen, het frivole rijgedrag van Job (op de terugreis, met de knie sturend, emailtjes typen, op niet eens een iPhone maar op zo’n vaag Koreaantje, in het donker, aaargh) was ik extra blij met de ‘energiebollen’ die Martien meegenomen had; een left-over van zijn verjaardag 3 weken geleden… nee, de bollen waren gelukkig van gisteren. De meeste mensen kennen deze bollen als de enige echte Bossche Bollen van Jan de Groot tegenover de Draak; een hele mond vol (ja dat doen ze!).
Eenmaal aangekomen, veel te vroeg, bij de speelzaal in het Zeeuwse (waarom is dit toch dramatisch vaak een treurig basisschooltje?) waren we direct getuige van een echtelijk ruzie. Geschreeuw en glasgerinkel rolde door de straat. Maar zo snel als het kwam ebde het ook weer weg, want eenmaal uitgestapt was het weer Zeeuws rustig en dat is RUSTIG!
Ook Camiel was er al lang, vanaf 12u al zelfs, rekening houdend met het structurele verkeersinfarct rondom Antwerpen; tja deze keer dus niet. Ook al weer zo deprimerend, je verwacht iets en het is er dan niet, bah.
Uitstekend: iedereen was ruim op tijd, behalve de tegenstander van Michel. We namen plaats in het leslokaal, zo te zien aan de vele trommels, verstopt onder de lessenaren, het muzieklokaal. Nou dat belooft veel goeds; ik had er wel zin in, in een wedstrijd waar muziek in zit. Hoe anders kan het vaak lopen…..
Van de partijen heb ik slechts hier en daar een glimp mogen opvangen; ik zal het dan ook maar ‘glimp-matisch’ beschrijven.
Rob (bord-8, ½); ik had er zoals altijd veel zin in maar dat eindigde in een kleine teleurstelling, dat vind ik sowieso als het remise wordt.
De slotstelling stond weliswaar technisch gelijk (0.0) maar er was nog genoeg om voor te spelen. Op het moment van de zetherhaling maar even geïnformeerd bij de teamleden; welnu we stonden in de prognose heel duidelijk op een team overwinning, dus mijn remise was van harte welkom. Ja, luister, ik haat remises, maar wat mot dat mot hè! Bottom line: weer niet gewonnen, damn, @#$%^&*
Hoe anders kan het vaak lopen….
Michel (bord-7: 0) was gelukkig weer van de partij! Wel nog met zichtbare naweeën van zijn knieoperatie. Met krukken lopen is voor velen al een hele toer maar met twee krukken schaken nog veel meer!
Mogelijk voelde Michel zichzelf vandaag een beetje zoals die alumium helpers want hij greep jammerlijk mis bij de tactische verwikkelingen.
Martien (bord-5: 1!) had een prima partij gespeeld en voor een fijn punt gezorgd; wat ik er van gezien heb, ja inderdaad, een glimp, was een typische Martien partij, een open stelling met veel mogelijkheden en veel tactische grappen die gloren.
De partij is hieronder te vinden:
Guido’s partij….. Guido (bord-4: ½) was vooral boos na de partij, op zichzelf, uiteraard. Voor zijn gevoel had hij heel erg goed gestaan, maar had het toreneindspel verziekt.
Maar achteraf, in de dubbelschaak-APP-groep na te lezen, viel het allemaal wel mee. Had je misschien toch beter mee kunnen gaan eten? Hoe anders kan het vaak lopen…..
Van Camiel (bord-3: 1!) heb ik nog geen glimp van een glimp gezien en dat is tamelijk weinig.
Heel even dan: een mooi centrum voor wit met actieve stukken; ja dat is erg algemeen maar ik heb begrepen dat het een lekker potje was, proficiat.
Gelukkig had de webmaster de partij bemachtigd en er een korte analyse van gemaakt:
Brent (bord-2: ½) speelde tegen Axels jongste hoop in bange dagen. Zijn tegenstander zat duidelijk in zijn voorbereiding want zijn uitstekende zetten kwamen snel. Brent moest wel wat zeilen bijzetten (en geen engel bij de hand) maar bleef prima overeind na ook een paar puike zetjes. Een gelijkspel is dan goed bedeeld.
Hieronder de partij met analyse van Brent zelf:
De stelling bij Job (bord-1: ½) is typisch zo’n stelling wat leken (lees voetbalverslaggevers) bedoelen als ze spreken over een schaakpartij bij bijvoorbeeld Fortuna – MVV, pfffft, doodvermoeiend, zulke uitspraken. Het moge duidelijk zijn, een dichtgeschoven stelling, laveren, laveren en nog eens laveren, maar geen opening te vinden ondanks 2 open lijnen aan de randen van het bord.
Deze keer niet het lekkerste maar het smerigste tot het laatst bewaard, Peter (bord-6: 0) zal nu nog hoofdpijn hebben. Ik heb met hem te doen. Van horen zeggen: eerst wordt ie, irritant genoeg, tijdens de partij zwaar gehinderd (en hij niet alleen!) door zijn tegenstander omdat deze in niet-eigen-tijd aan de stukken zit te vingeren. En dan zal je net zien, dan kom je tegen het einde van de partij zelfs op een -4 waardering uit, in jouw voordeel! En dan gaat het mis.
In een misdadig verraderlijke stelling grijpt nagenoeg iedereen waarschijnlijk mis. Peter kon de verleiding niet weerstaan en pakte gretig de toren op c6. Hiermee wel zijn beste stuk, de witvelderige loper inleverend, deze gast was hard nodig voor de verdediging! Hoe pijnlijk maar na Txc6 leek er geen kruit meer gewassen tegen de verschrikkelijk dreiging, Pxf5. Wat een drama. (Achteraf: mijn computer komt toch nog met …Tb5 als redding (-1.72), om f5 nogmaals te dekken!!).
Inderdaad, hoe anders kan het vaak lopen….
(red. de webmaster heeft nog een analyse van de beslissende fase in deze partij gemaakt:
Nou, de terugreis laat zich raden, nogal in mineur. Als dan ook nog blijkt dat bij team-2 en 3 de eetlust ook niet is opgewekt, waarschijnlijk door het vertoonde spel, ja dan mag je spreken van een minder geslaagde externe dag. De Job-wagen bevatte dan nog WEL vier bereidwillige eters maar na een belletje naar Rembrandt (waaaat?!, geen tafel vrij!!?) werd ook dat in de kiem gesmoord. Hoe anders kan het vaak lopen….
Rob van Meurs
Toevoeging redactie:
De uitslagen: 
Wat opvalt is dat de Dubbelschakers die een op papier sterkere tegenstander hadden wisten te winnen en de 6 Dubbelschakers die een zwakkere tegenstander hadden kwamen geen van allen tot winst…
Verder wacht ons nu nog een helse klus om het gat van 3 matchpunten te dichten. Dat is meer dan alleen een overwinning. Des te vervelender dat we tegen Landau Axel niet verder kwamen dan gelijk spel.
Laat een reactie achter