‘’Connected’’ Dubbelschaak 1 schiet verschrikkelijk uit zijn slof tegen HWP Sas van Gent 2: 7,5-0,5!

Het seizoen 2015-2016 was voor Dubbelschaak 1 vooralsnog kommer en kwel. Niet meer dan 1 matchpunt werd uit de eerste 4 competitiewedstrijden gehaald. Her en der heeft het wel wat tegengezeten (bijvoorbeeld de 1e ronde tegen HMC). En natuurlijk is de 2e klasse net wat andere koek dan de 3e klasse. Maar vooral werd het hoog tijd om onszelf eens goed aan te kijken en ons de vraag te stellen wat wij nou eigenlijk willen dit seizoen. Als een stelletje losers kansloos afdalen naar wederom die vervloekte 3e klasse KNSB? Of een list verzinnen om toch nog de kans op handhaving te behouden?

Aan de titel van dit verslag is duidelijk af te lezen waar we voor gekozen hebben.

Deel 1 van de list was nog niet zo ingewikkeld: de opstelling door elkaar gooien. Met de op papier sterkste spelers op de middenborden was vooraf bedacht dat dáár vooral de punten gehaald zouden moeten gaan worden. Daarnaast werd een eventuele voorbereiding van de tegenstanders (waar we de vorige ronden mee te maken hebben gehad) hiermee hopelijk in de war geschopt.

Maar, een paar borden verschuiven verklaart nog niet die absurde 7,5 punten uit 8 partijen die we op 9 januari haalden tegen HWP 2. Hoe was het in godsnaam mogelijk dat mensen die het hele seizoen al de gekste dingen doen nu opeens allemaal winnen?

Neem Peter, bord 7. Vorige wedstrijd, tegen Landau Axel, slaagde hij erin om een partij met een toren meer nog te verliezen.

extern HWP2 016

Vandaag ging het tegen de bepaald niet zwakke Marnix v.d. Zalm opeens allemaal crescendo en was hij de eerste die een vol punt binnenbracht.

Of wat te denken van Martien, bord 3?

Nauwelijks 3 weken geleden wist hij in onderstaande stelling de zet 8… Ph6?? te produceren, een zet waar ze in de 3e klasse NBSB om zouden schuddebuiken van het lachen. Wit wint dan immers na Pxe5 op zet 9 al een pion met veel betere stelling. Nog geen 10 zetten later stond Martien mat.

martien

Op 9 januari wist Martien echter opeens met zwart overtuigend een hoofdvariant van de vreselijk ingewikkelde Najdorf op indrukwekkende wijze tot winst te voeren tegen een tegenstander die met een elo van 2155 toch bepaald geen zwakke schaker is.

Nog veel ongeloofwaardiger is het verhaal van Rob, bord 1. Rob kampt al tijden met een ernstige vormcrisis (volgens kenners heeft dat met leeftijd te maken) en bakt er eigenlijk al een jaar lang niks van. Enkele maanden geleden, toen ik samen met hem in de Chesstrain speelde, kukelde hij bijna uit de allerlaatste wagon, zo slecht speelde hij. Zelfs tussen de lamme en de blinde wist Rob niet te winnen. Sterker nog, zelfs de meereizende partners van de Chesstrain-deelnemers waren hem geregeld de baas.

extern HWP2 019

Op 9 januari speelde dezelfde Rob een vlekkeloze pot op het eerste bord. Heel degelijk, zonder fouten te maken, werd de tegenstander langzaam weggespeeld, net zolang tot deze van ellende maar door zijn vlag ging. Van Donkey in de Chesstrain, naar winnen op bord één!

Ook clubkampioen Job, bord 5, deelt al het hele seizoen in de malaise. Met als absoluut dieptepunt de bekerwedstrijd tegen Maastricht. Perrenet, zijn tegenstander, zag tot zijn grote verbazing hoe Job na 10 zetten al ongeveer 3 stukken had weggegeven. Met wit in het Engels(!).

Nog erger was, dat Job niet lang daarvoor ook al remise had gespeeld tegen de teamleider van Dubbelschaak 2. En dat, volgens de overlevering, Job degene was die daar blij mee mocht zijn.

Het leek ondergetekende duidelijk: die de Lange is over zijn hoogtepunt heen. Maar wat gebeurt er op 9 januari? Jawel: Job speelde weer als in zijn jonge jaren, toen hij de grote Euwe eens pootje lichtte, en liet zijn jonge tegenstander geen enkele kans. We laten de maestro zelf aan het woord:

Wat ik wel kan zeggen dat het – ook na een eerste analyse te hebben gedaan met Komodo 9- een degelijke pot van mijn kant was waarin ik al in het vroege middenspel het initiatief nam en het gewoon beter speelde dan Renzo Ducarmon. Hij zette zijn stukken af en toe wat lichtzinnig en onhandig neer. Wat later kon ik daardoor opeens al beslissend toeslaan met een redelijk diepe (maar ook weer niet heel moeilijke) combinatie, zoals Komodo liet zien, maar dat heb ik niet goed doorgerekend/getaxeerd en dus niet uitgevoerd. Daarbij kwam dat de door mij gekozen voortzetting óók tot voordeel leidde (en dat had ik wél gezien). Net nadat ik dat verzuimd had en vervolgens één iets mindere zet had gedaan waardoor de stelling eigenlijk weer een beetje in evenwicht leek te komen, ging hij (opnieuw) in de fout door (veel te snel) een combinatie aan te gaan waar een groot lek in zat. Nadat een korte schermutseling stond hij opeens 2 pionnen achter. Ondanks wat tijdachterstand van mijn kant kon ik de vis toch vrij gemakkelijk op het droge krijgen. Na de tijdcontrole maakt hij nog een laatste foutje en toen was het helemaal klaar en gaf hij na mijn 44e zet op. Een prima en verdiende overwinning.

Waarvan akte. En dat was 4-0.

Dan Camiel, bord 6. Camiel heeft een beetje hetzelfde als Rob, maar dan is zijn vormcrisis een stuk minder hevig (Camiel is dan ook een aantal jaartjes jonger dan Rob). Vorig seizoen had Camiel een zeer matig seizoen en ging hij dan ook van dik 2200+ terug naar 2200-. Ook de eerste partij van dit seizoen, tegen Joris Broekmeulen, was het een parodie op schaken wat Camiel liet zien.

Camiel vooraan met de witte stukken
Camiel vooraan met de witte stukken, daarnaast Job en Brent

Gelukkig heeft Camiel toen al goed in de spiegel gekeken en zich toen afgevraagd wat hij nog wil met zijn schaakleven. En zie.. sindsdien rijgt hij de punten aaneen! Zo ook op 9 januari, hoewel ik helaas geen flauw idee meer heb hoe de partij nou ook alweer ging. Maar 3 punten uit de laatste 4 wedstrijden, dat is natuurlijk geen toeval!

Ook ik (Brent), bord 4, begon langzaam te delen in de malaise. Zo blijkt wel uit bijgaand diagram uit de topcompetitiepartij van afgelopen dinsdag.

brent

Iedere enigszins normale zet leidde hier tot slechts een klein wit voordeeltje. Bijvoorbeeld Kf8, h5 of bxa4. Alles kan, behalve dan Pc8, wat ik speelde. Toen kon de witspeler met het simpele Txa6 de partij beëindigen.

extern HWP2 031

En ja, ook ik presteerde het om op 9 januari mijn potje te winnen. Niet vlekkeloos, maar wel een punt. En dat was 6-0.

Man van de dag was zonder twijfel Michel, bord 2. Over ‘Stee’ en zijn fratsen achter het schaakbord de laatste maanden valt een heel boek te schrijven. De mooiste stellingen werden door hem om zeep geholpen. Tegenstanders die al lang op hun rug lagen te spartelen, liet hij leven en gaf ze soms zelfs nog een vol punt ook. Het schijnt zelfs zo erg te zijn, dat Michel een tegenstander die al had opgegeven nog heeft laten ontsnappen met remise.

extern HWP2 032

Op 9 januari speelde ‘Stee’ echter een schitterende pot. Niet foutloos, wel zeer spectaculair. En won hij ook nog, nota bene tegen de sterkste HWP’er. Deze partij zeker naspelen via de site mensen, hij staat nog op het e-board.

7-0.

Het moge duidelijk zijn en ik zal het nu ook maar gewoon verklappen: het is niet eerlijk gegaan op 9 januari. Martien is naast  voortreffelijk teamleider en webmaster namelijk ook een hele handige jongen. Hij heeft het team ‘’connected’’ gemaakt met een pakketje engines. Natuurlijk niet via de mobiele telefoon, dat zou wel erg voor de hand liggen. Nee, onze manier is veel ingenieuzer en zal de komende jaren nog niet ontdekt worden. Zodoende zal handhaving in KNSB klasse 2D een eitje worden.

Guido, bord 8, snapte natuurlijk weer niks van al die technologische dingetjes en deed wat hij al het hele seizoen doet: remise spelen. De enige stabiele factor in ons team. Hulde!

t1_uitslagen

Brent

Laat een reactie achter

Je emailadres is niet zichtbaar