Gedicht Rien

Afgelopen weekend was het 4de Huub van Dongen Memorial. Rien eindigde wederom met 0 uit 7 inderaan. Rien: “Ik heb een gedicht geschreven omtrent mijn desastreuze optreden bij het Huub van Dongen memorial toernooi. Dit gedicht geeft aan dat het mij wel zeker dwars zit,maar van de andere kant is het voor mij ook een uitstapje.”

 

Gedachten die overheersen,
een valkuil,je duikelt.
Onwillig,geen weet waarom,
glij je naar beneden.

Als een vlinder die ontpopt,
en de natuur voor zich riekt.
Als een kruik gehard,
in een bloedhete oven

Val je van de wereld af,
een vlinder die niet meer fladdert.
De kruik nog zo fier,met zijn borst vooruit,
die van zijn droom en erkenning valt.

Geen Goddelijke nectar,
geen bloesemhoning,
Kan het leed nog helen,in deze ongelijke strijd,
het ontgaat alle realiteit.

Je vergrijpt je aan bier en wijn,
een oppepper voor even.
Dan volgt het chagarijn,
dat ook deze partij verloren lijkt te zijn.

Een hoosbui barst los,
de bliksem slaat in je hoofd.
Reddeloos verloren,
dondert het door je brein.

De wind gaat liggen,
bij het ochtendgloren.
De vogels zingen,de zon ontwaakt,
je gaat door,je hebt niet verloren,
met dat potje schaak.

Laat een reactie achter

Je emailadres is niet zichtbaar