Door Brent Burg
Het is zaterdag 5 november, 12.47u. Bliep bliep, een appje van Gilion in de team 1 app-groep.
‘’De poort is nog op slot. Is De Ark echt de speellocatie?’’
‘’De Ark is een restaurant.’’
‘’Dat is een antwoord, maar niet op mijn vraag.’’
‘’We spelen in De Smeltkroes.’’
Gilion wordt ook een dagje ouder (inmiddels al opa!) en had even wat dingen door elkaar gehaald. We zouden na afloop in De Ark gaan eten, maar het schaken zou toch echt in De Smeltkroes plaatsvinden. Gelukkig lag dat slechts een kilometer bij elkaar vandaan, zodat ook Gilion nog keurig op tijd arriveerde bij de speelzaal.
In de ruime zaal van De Smeltkroes speelde ook het tweede team van Gardé. Zij moesten tegen een team vol basisschoolkinderen. Omdat mijn tegenstander en ik de partij vrij rustig opzetten, had ik in het begin van de wedstrijd alle tijd om daar een blik te werpen. En het was kostelijk. Diverse stukken en dames werden in rap tempo weggegeven. Ergens werd een herdersmatje geprobeerd door een wel erg optimistisch kind. Ook moest geregeld even een notatieformuliertje de tafel over omdat iemand een zet vergeten was te noteren. Op bord 2 wist iemand het te presteren om op enig moment meer dan 1:45u op de klok te hebben. En ook opvallend: een kind liep rond in t-shirt, korte broek en sandalen, terwijl het toch bitter koud was in De Smeltkroes. De energiecrisis heeft duidelijk ook Maarheeze bereikt.
Afijn, tegen de tijd dat op mijn bord de eerste pion eraf ging, na 2,5 uur spelen, waren de kinderen allemaal allang weer thuis. Bij onze wedstrijd begonnen toen de eerste uitslagen ook binnen te druppelen.
Als eerste klaar was de man die als laatste arriveerde. Gilion, bord 6, kreeg een Alapin tegen. En dat kwam goed uit, want daar heeft hij veel ervaring mee. Bij ons op de club spelen Wil, Rob en ondergetekende dat ook regelmatig. Door schade en schande wijs geworden speelde Gilion een prima opening en eigenlijk ging de partij vanzelf. Enige smetje was dat hij op zet 17 al op simpele wijze een vol stuk had kunnen winnen. Maar misschien was het ook maar goed dat hij dat niet deed, want zoals het in de partij ging kwam eerst een dubbelschaak (‘’DUBBELSCHAAK!’’) op het bord, en later nog Drie Torens (onze volgende tegenstander). Al met al een prima prestatie van opa. Naspelen die pot.
Ongeveer tegelijkertijd was Arjan, bord 8 klaar. Hij speelde de Sveshnikov. Dat is een van die openingen waar ik helemaal niks van begrijp. En van de stellingen die eruit volgen begrijp ik nog minder. Daarom laten we Arjan zelf maar aan het woord.
‘’ Sveshnikov, resulteert in een stelling met ongelijke lopers, en alle zware stukken op het bord. Ik heb de actievere loper, maar zijn loper heeft een van mijn torens onder controle. Remise aanbod van tegenstander, aangenomen, zag geen mogelijkheid om door te breken zonder die toren.’’
In de eindstelling, hieronder te zien, is inderdaad de positie van de zwarte toren op a5 opvallend te noemen.
Rob, bord 2, laat zich de laatste tijd op schaaktechnisch gebied inspireren door Martien. Dat resulteerde onder andere al in een mooie hakpartij op de interne tegen Hans # en diverse gambietpartijtjes. Heel wat beter dan al dat saaie geschuif van voorheen! Maar Rob 2.0 moet wel uitkijken dat hij het niet gaat overdrijven. Zijn partij tegen Gabriels leek op het eerste gezicht een partij tussen twee basisschoolkinderen: op zet 4 deden de heren a4 en a5 en op zet 6 h4 en h5. Stukken ontwikkelen ging ook maar mondjesmaat. Martien keek bewonderend toe. Hoe het uiteindelijk remise werd, ik heb geen idee, maar misschien dat Rob dat zelf nog eens kan uitleggen.
El Presidente, bord 5, speelde met wit een gambietje maar deed dat niet erg nauwkeurig. Het gevolg was dat hij de geofferde pion nooit meer terug zag. De pogingen van Wil om nog in troebel water te vissen mochten helaas niet meer baten.
Michel, bord 4, zag zijn mooie winning streak (4 uit 4 in de laatste externe partijen) abrupt worden beëindigd. In het begin leek het crescendo te gaan voor onze man: er werd wat geruild en Michel wist de enige open lijn onder controle te krijgen. Toen ik een uurtje later nogmaals langs zijn bord liep was de situatie drastisch gewijzigd: Michel had opeens een zeer moeilijk, zo niet verloren lopereindspel op het bord. Hij was daarvan zo geschokt dat hij pardoes door zijn vlag ging. Na afloop heeft hij zich nog geruime tijd hardop afgevraagd waar het in hemelsnaam eigenlijk misging en waarom het schaakleven zo oneerlijk is (in de analyse achteraf bleek namelijk dat zijn tegenstander niet zo heel veel had gezien).
3-2 achter dus, maar geen nood. Martien en Michiel stonden materiaal voor, en ikzelf stond ook erg goed.
Martien, bord 1, had een prima partij. Na een Franse opening duurde het een zet of 15 voordat hij zijn stukken goed had staan, en toen ging hij in de aanval. Dat leidde al snel tot materiaalwinst. Martien had zichzelf rond zet 30 een hoop extra werk kunnen besparen door in onderstaande stelling Tc8+ en Dh5+ te spelen, iets dat Roy in de dubbelschaak-app in 10 seconden zag. Maar uiteindelijk leidde ook de manier waarop Martien het deed tot de winst. 3 uit 3 nu voor Martien, lekker!
Michiel, bord 7, kwam door goed spel in en na de opening 2 pionnen voor en had ook nog een forse tijdsvoorsprong opgebouwd. Vervolgens kwam er zand in de machine. De tegenstander, die natuurlijk weinig meer te verliezen had, ging wat druk zetten en daar ging Michiel niet goed mee om. Niet alleen begon hij zeeën van tijd te investeren, ook stelde hij zich te passief op. Gevolg was dat hij -mede door opkomende tijdnood- eerst 1 pion verloor en daarna de tweede. Toen stond het volkomen gelijk en was remise een logisch resultaat. Overigens heb ik het idee dat de tegenstander ergens zelfs had kunnen winnen (Td1+ in plaats van Txa4 ofzo?) , maar dat weet ik niet zeker. Misschien kan Michiel daar nog duidelijkheid over geven.
Brent, bord 3, was zijn tegenstander rustig aan het wegspelen. Enige verwikkelingen in het centrum leidden er uiteindelijk toe dat ik een sterk loperpaar kreeg en veel meer ruimte. Toen het tijd werd om deze positionele voordelen om te zetten in klinkende munt, ging het echter mis. De door mij als winnend ingeschatte zet 33.d6 bleek een afzichtelijke blunder die me gewoon mijn belangrijkste pion kostte. Gelukkig was mijn stelling al zo goed dat ik niet meteen verloren kwam te staan. Uiteindelijk wist ik de pion terug te winnen, maar het overgebleven eindspel bood onvoldoende aanknopingspunten om nog serieus op winst te kunnen spelen.
Al met al resulteert dit alles in een 4-4 gelijkspel. Een resultaat waar we niet tevreden mee kunnen zijn gezien het ratingverschil tussen de beide teams. Verplichte opkomst bij de aankomende training door Martien, dus!
Na afloop zijn we nog met zijn vijven gaan eten bij, jawel, De Ark. Rob en Michiel hadden nog een verjaardag en konden niet mee. Gilion mocht niet mee van vrouwlief. De Ark bleek een verrassend leuk en goed restaurant, gerund door twee sympathieke maar volstrekt onverstaanbare mannen. Martien had na een uitgebreid voorgerecht en een T-bone Steak nog steeds honger dus die kreeg als toegift nog een lokale lekkernij (door de uitbater uitgesproken als Mememem, of zoiets). Met volle buik togen wij huiswaarts, het was weer een mooie dag.
| Gardé 1 | Rating | Dubbelschaak ’97 1 | Rating | Ronde 3 | ||
| Broekhuis, J.M.M. (Jan) | 1786 | Meijden van der, M.C.M. (Martien) | 2056 | 0 – 1 | ||
| Gabriels, G.J.W. (Geert) | 2006 | Meurs van, R. (Rob) | 2015 | ½ – ½ | ||
| Daamen, F.M. (Ferry) | 1963 | Burg, B. (Brent) | 2155 | ½ – ½ | ||
| Blank, A.J.W. (Albert Jan) | 1902 | Stee van der, M. (Michel) | 2005 | 1 – 0 | ||
| Veerbeek, W. (Wessel) | 1884 | Lankveld van, W.L.M. (Wil) | 1934 | 1 – 0 | ||
| Cox, M. (Martijn) | 1858 | Berkelmans, G. (Gilion) | 1854 | 0 – 1 | ||
| Winters, C. (Coen) | 1790 | Luijpen, M.J. (Michiel) | 1877 | ½ – ½ | ||
| Ye, X. (Xander) | 1704 | Schuurmans, A. (Arjan) | 1827 | ½ – ½ | ||
| Gemiddelde Rating: | 1862 | Gemiddelde Rating: | 1965 | 4-4 |
Laat een reactie achter