Voor het duel ’t Paardje – Dubbelschaak 2 is er wat af ge-appt. Eerst waren we ternauwernood compleet: Job zit in Azië en Michiel valt voor hem in. Helaas kreeg Michiel griep, waardoor een beroep op El Presidente gedaan werd om het eerste te versterken. Michel had zich al afgemeld, Ebe viel voor hem in. Maar daarmee waren de invallers op, mede veroorzaakt door de carnavalsvakantie.
’t Paardje is wel aanzienlijk zwakker dan Dubbelschaak 2, maar zonder Wil en met een man minder wordt het misschien toch wat benauwd. Dus wat te doen: netjes melden dat we maar met 7 man komen of de formulieren uitwisselen, de partijen starten en dan zeggen tegen de eerste bord speler dat hij voor jan dinges achter het bord zit?
We kozen voor de fatsoenlijke weg, waardoor hun teamleider Bert Seters met de bescheiden rating van 1308 (een mooie tegenstander voor bijvoorbeeld Christiaan, die helaas niet kon) een punt cadeau kreeg en ik tegen Kees van Noorloos (1938) mocht aantreden.
Ons gebaar werd zeer op waarde geschat. We speelden in een heus restaurant (het stond op de deur in het Dongemondcollege) en bij binnenkomst wilde ik een rondje geven aan de teamgenoten om de verjaardag van Ebe luister bij te zetten. Maar nee, de charmante gastvrouw zei dat het eerste rondje van de club was. Daarna hield Bert van Seters ons van harte welkom en bood hij ons weer een eerste rondje aan. Zo hadden we in 10 minuten bij ’t Paardje al meer rondjes dan van sommige Dubbelschakers in een heel seizoen!
Overigens wilde Niels best de hele middag gratis eerste rondjes nuttigen. Maar ondertussen moest ook geschaakt worden.
We stonden dus met 1-0 achter, maar gelukkig trok Niels meteen flink van leer. Hij maakte handig gebruik van een ongelukkige opstelling van de witte stukken op de diagonaal g1 (koning), dame (f2), loper (e3) en paard (d4) en uiteindelijk ging het paard op d4 verloren. Kijk zelf maar.
Daarmee was de stand gelijk getrokken. Kort daarna wist pa # met zijn befaamde systeem zijn tegenstander weg te drukken en ook een punt te scoren.
De overige partijen konden nog alle kanten op. Tom had met zwart keurig gelijk spel bereikt en zijn tegenstander bood remise aan. Aangezien ’t Paardje maar één team heeft is het verval in rating vrij groot en besloot Tom door te schaken. In een eindspel met ieder een paard en loper scoorde Tom een vol punt.
Ebe stond de hele partij beter, maar niet gewonnen. Hij bleef ijverig verder druk zetten en uiteindelijk resulteerde het in kwaliteitswinst en het punt. Het verstand is blijkbaar met de jaren gekomen!
En hiermee was het 4e bordpunt en dus het eerste matchpunt binnen.
Bovenstaande een fragment uit Ebe zijn partij met wit aan zet. Hij zegt hierover: Chess is a game of Double Attacks, maar hier moet je toch even puzzelen voordat je het ziet. En de volgende vraag is: wint wit op sluwe wijze een pion of lijkt dat maar zo?
Het antwoord laat ik Ebe zelf geven in de comments.
Jaaps partij was in evenwicht. Hij koos met een remise voor het tweede matchpunt, omdat Gerard en ik onduidelijk stonden.
Gerard had weer een spectaculaire pot. Hij was de ster van het Tata-toernooi, waar hij een ijzersterke 6 uit 7 gescoord had. Met 3 uit 3 was hij in de eerste klasse van de Brabantse onderbond ijzersterk begonnen, helaas gevolgd door een nederlaag. Nu was de winst weer binnen handbereik met maar liefst 3 verbonden vrijpionnen ondersteund door de koning en een toren tegen een loper en toren. Ergens ging het mis en kwam een dame tegen toren eindspel op het bord. Daar zijn boeken over vol geschreven. Deze keer werd het helaas een tweede nul voor Gerard.
Ondertussen zat ik nog steeds te ploeteren op het eerste bord. Normaal verschuil ik me tegenwoordig achter Wil en Niels op een middenbord. Nu Wil dus landelijk moest spelen, Niels liever zwart heeft en ik één vol ratingpunt meer heb dan pa# pakte ik de handschoen tegen Kees van Noorloos op.
Na 1. d4, c5 2. d5, f5!? ging ik er met 6. h4 en 11. g4 tegenaan. Kees wikkelde keurig af en zo ontstond een eindspel van toren en loper voor mij tegen toren en paard, beiden plus 5 pionnen. Op zet 29 werden de torens geruild en bood ik remise aan. Kees zette door, won een pion en op de 44e zet ontstond volgens mij een remisestelling en werd voorlopig voor het laatst een pion gezet. Op de 76e zet startte Kees een laatste winstpoging om op de 82e zet in remise te berusten. De dinsdag ervoor wist ik Martien na 96 zetten in een toreneindspel met een pion minder op remise te houden, dus misschien wordt het nog eens wat.
Daarmee werd het 5-3 en hebben we ons weer een seizoen veilig gespeeld in de vage middenmoot. Maar bij ons is het toch vooral belangrijk dat je gewoon lekker een potje schaakt op je eigen niveautje.
Gilion
Laat een reactie achter