Knappe krappe klapper voor eerste team Dubbelschaak tegen De Drie Torens!

Een paar jaar geleden vertelden we Wil bij een analyse dat we zijn mening als eerste team speler natuurlijk extra waarderen. Zijn respons: “Ik ben geen eerste team speler, ik ben een speler die in het eerste team speelt.” Toen was dat nog een zeldzaamheid, vanwege de (tijdelijke?) leegloop door coronaperikelen behoort inmiddels het halve team tot deze groep met naast Wil, Niels, Arjan en Gilion.

Gelukkig hebben we nog Brent, Martien, Rob en Michel als eerste team spelers. Brent is de meest talentvolle, maar hij is nog jong en kan de Nederlandse politieke ontwikkelingen niet altijd correct inschatten. Meestal vraagt hij via de groepsapp met een prikkelende stelling raad aan zijn meer ervaren clubgenoten, zodat we kunnen uitleggen hoe de wereld in het algemeen en de Nederlandse politiek in het bijzonder er bij staat en wat de gevolgen hiervan zijn. Heel soms vergeet hij deze essentiële stap in zijn besluitvormingsproces en boekt bijvoorbeeld een vakantie naar de Canarische Eilanden op een wedstrijddag. Hij had niet gedacht dat deze ronde door zou gaan! Als ervaren jurist weet je toch dat je de procedures moet volgen.

De wedstrijd tegen De Drie Torens uit Tilburg begon om 12 uur, nog uit de tijd dat de horeca op tijd dicht moest. Lekker vroeg, mij bevalt dat wel op mijn oude dag. We waren amper goed en wel begonnen of de eerste remises kwamen al binnen. Diederik speelde een degelijke en naar eigen zeggen vlakke remise. Niels volgde kort daarna. De grootste verrassing was dat hij niet tegen Danniël van Boxtel speelde, normaal gesproken zijn vaste tegenstander als we tegen De Drie Torens uitkomen. In het Spaans koos Niels met wit tegen Joost van den Bighelaar voor de Ruilvariant. Op zet 6 werden de dames geruild en vanaf zet 22 de torens. Weinig muziek meer in de stelling, dus remise.

Mijn partij was er een voor Max-geheugentrainer: het Albintegengambiet. Eén van de openingen die in een verder verleden bestudeerd is en vervolgens zelden tegen krijgt. Het kostte me wat tijd, maar de eerste 11 zetten volgden achteraf gezien keurig de partij Topalov-Morozevich die ik een jaar of 10 geleden bekeken heb. Daarna koos ik voor Dame c1 in plaats van Dame c2 wat de puzzel wat lastiger maakt. In een nagenoeg gelijke stand werd ook hier remise overeen gekomen.

Dan Arjan, onze seizoens-aankoop. Hij mocht tegen Danniël. El Presidente en ik vonden dat hij een pion had verknoeid in het Grünfeld-Indisch, maar bij de analyse bleek dat hij bewust voor 3 tempi voordeel had gekozen. Daarna gaf hij een kwaliteit om zijn ijzersterke loper te behouden. Hij speelde actief en ondanks een materiële achterstand kon hij drie keer dezelfde stelling claimen. Na enig tumult en een zoektocht naar een wedstrijdleider werd vastgesteld dat Arjans claim terecht was.

Voordat we de wedstrijd van El Presidente bespreken is het belangrijk het volgende te beseffen. Een mens heeft emoties die voortdurend voorrang eisen en in balans moeten worden gebracht. Het spanningsveld tussen emotie en rationalisatie is bij El Presidente tijdens een externe wedstrijd vaak intens. En het antwoord op dit probleem is bij de trouwe volgelingen bekend: remise. Met daarna het berouw, hij stond immers beter. De oplossing: een remiseverbod! Ga het duel aan, verbrand de remisebrug achter je en ga vechtend verder!

De openingskennis van El Presidente is prima op orde, dat bleek ook nu weer. Met mooi spel kreeg hij met zwart een schitterend centrum, ruimtevoordeel en een loperpaar ten koste van een kwaliteit. De strijd stond op het punt los te barsten en beide spelers hadden nog 16 zetten te gaan met enkele minuten op de klok toen zijn tegenstander op zet 24 remise aan bood. Het resultaat was vooraf al bekend, het remiseverbod is nog niet van kracht.

Nu zijn alleen de eerste team spelers nog over. De partij van Michel heb ik gemist. Hij was vroeg weg en niet erg tevreden over zijn remise tegen Rick Zegveld. Hun ratings zijn vrijwel gelijk, dus op zich is remise een normale uitkomst.

Rob speelde goed tegen de Franse opening van Huub Leemans. Hij kwam in een dubbeltoreneindspel met ieder nog 5 pionnen. Rob miste een winstkans en het eindspel van een toren en pion tegen een toren werd door Huub keurig remise gehouden. Gevochten tot het bittere remise-einde!

Het lijkt wel een wielerwedstrijd, waarin iedereen zijn werk doet om de kopman de kans te geven uit te blinken. Die zware last lag op de stevige schouders van Martien die tegen Wilbert Kocken mocht aantreden. Martien is een strijdvaardig speler, die vaak kiest voor scherpe openingen en varianten. Nu kwam in het Siciliaans de Najdorf op het bord met het karakteristieke Toren a7.

Laat het Martien zelf maar vertellen.

Het begrip Held is sterk aan inflatie onderhevig. Alleen al daarom las ik laatst nog het boek Helden van Stephen Fry met échte helden, waaronder overigens Theseus waar de locatie van De Drie Torens naar genoemd is. We hebben ons ingehouden en ondanks onze blijdschap Martien die avond nog net geen held genoemd. Gilion.

Leave your comment to Cancel Reply

Je emailadres is niet zichtbaar