De uitwedstrijd tegen ODI A voor de avondcompetitie was er eentje om even bij stil te staan.
Er gebeurde weer van alles. Zowel voor, als tijdens, als na de spannende match.
In onze avondcompetitie-historie hadden we nog niet tegen ODI A gespeeld. En nog wel op vreemde bodem,nl.
in Volkel.
Bij oudgedienden, zoals wij, was 1 persoon bekend, nl. Berry Bevers. Ik herinner mij, dat Huub steeds anekdotes over hem had. Welke weet ik niet, maar op deze avond komt er zomaar eentje bij.
Chauffeur Schaakridder bracht ons dik op tijd in de ruime speelzaal. Ze waren nog bezig met de borden opzetten.
We moesten wel langs de biljart-arena om onze drankjes te bestellen. Alleen de Udenaren die intern hun potje speelden, deden dat af en toe iets te enthousiast.
Onze beproefde opstelling doorstond wederom de stress-test. Martin ging met wit aan de slag tegen Berry, die
ook nog eens te laat kwam opdraven. Het werd een a-typische Caro Kan. Wit speelt op centrum-activiteit en
zwart wil aanvallen op de damevleugel. Volgens mij leek het op een Franse stelling met meer initiatief voor wit.
Martin had een oprukkende pion op de c-lijn. Maar het verdere verloop heb ik gemist. Totdat er iets met vlag gevallen door de zaal gonsde. Ik vertel hier het relaas van Ebe.
“Good old Berry vertelde dat zijn rating 1100 was,terwijl die in werkelijkheid 1856 is. 3 uur later ging hij door
zijn vlag, Martin claimde de winst, hij reageert verbaasd, waarom doe je dat nou en we kunnen toch verder spelen”.
Martin wint, dus wij staan met 1-0 voor. Ebe met zwart speelde opnieuw Frans. Twee keer een stukkenruil kan ik
mij herinneren, maar alles bleef gelijk. Ebe accepteerde later een remise-aanbod, omdat hij toch vond dat hij
licht in het nadeel was gekomen. Dus 1,5 – 0,5 voor.
Reinder speelde aan bord 3 opnieuw een typische b3 en Loper b2 opstelling. Er werd veel dicht geschoven, maar
wie er beter stond, ik wist het niet. Reinder had er zeker vertrouwen in, omdat hij een remise-aanbod van zwart
resoluut afwees. Toch bij een herhaald aanbod van zijn tegenstander, accepteerde hij wel het aanbod.
Je hebt toch te maken met een vrij lastig speeltempo, zonder increment.
Dat heeft ook Hans aan bord 4 met zwart ervaren. In een Meraner-opstelling was er niet al te veel aan de hand,
tot dat wit aan een wilde mataanval begon. Hans counterde prima, won een kwaliteit en liet wit verder rekenen.
Juist bij de overgang van midden- naar eindspel had Hans voor aanval moeten kiezen 1.p.v. consolideren.
Wit’s taktische kansen waren behoorlijk en Hans ruilde foutief af en belandde in een naar toreneindspel met een
sterke vrijpion van wit. Uiteindelijk verloor Hans het eindspel en ging in tijdnood door zijn vlag.
2-2 spelen tegen het sterke ODI A is een goed resultaat te noemen. We hebben opnieuw goed gepresteerd tegen een
team met een hogere teamrating.
Laat een reactie achter