Siep

Siep is een verre achterneef van mijn vader. Hij leeft als verstokte vrijgezel in de Achterhoek, in het pittoreske dorpje Zieuwent, of all places. Siep woont in een oude boerderij, uiteraard woont zijn familie daar al generaties lang. De 35 jarige Siep is niet moeders mooiste en heeft de uitstraling maar vooral ook de wijsheid van een  opa. We speelden er vaak als kind op zondagen als we weer eens de lange reis naar het oosten hadden gemaakt. Dan mochten we steevast een paar rondjes meerijden op de blauwe Feldmeister van Siep, over de dorre kale akkers waar Zieuwent zo bekend om staat. Wie er ooit mee begonnen is staat mij niet meer voor de geest maar op een gegeven moment werd neef Siep aangeroepen met ouwe Siep en zunne Trekker en dat werd al snel door ons opgeleukt tot ouwe Pieptrekker, voor intimi gewoon Pieptrekker.

Na de rondjes pret kregen we altijd een mok verse melk van zijn eigen koeien met een paar blokjes overjarige brokkelkaas. Hij had twee koeien, eentje om te melken en de andere stond achterin, apart in een stal, had twee roze vlechtjes in en werd door hem Grietje genoemd. Ik weet nog wel dat ik vaak struikelde over het melkkrukje welke achter Grietje stond.

Je kan zeggen wat je wilt over Pieptrekker, maar deze zonderling was vaak geniaal in zijn taalgebruik, hij had altijd wel een wijze duizelige opmerking klaar liggen. Niemand die het in enen begreep. Maar later snapte ik ze meestal wel. Lag ik weer eens in mijn bedje, had ik plafonddienst, werd het me meestal ineens duidelijk en viel ik met een glimlach in slaap.

Ik moest hier allemaal weer aan denken na de wedstrijd Dubbelschaak ’97 – Eindhoven.

Voor een wedstrijd begint een voorbereiding, voor een voorbereiding heb je de opstelling. Wie speelt de tweede viool maar vooral, wie speelt de eerste!? Geen gemakkelijk taak voor de teamlijder. Volgens Pieptrekker is het uiterst moeilijk met de kalkoen het kerstdiner te bespreken. Maar uiteindelijk rolde de opstelling na een nachtje slapen uit de losse pols. Hier moesten we het dan maar meedoen deze wedstrijd want wat voor de één emotie is, kan voor de ander een feit zijn.

Guido op bord 1, had dus geen last van moeten is dwang, huilen is kindergezang. Hij was zo blij als een kind in een snoepwinkel, de man in vorm ging ervoor, nog wel met zwart. Maar zo’n bladzijde werd het niet! Een prima plus-partij tegen Eindhoven’s kopman van de Plassche. Dat halfje werd knap binnengehengeld. Guido studeert veel en dat komt er nu uit. Vaak met echte boeken en liever niet met die vermaledijde computers. Wie kent Guido’s tattoo niet? Op een ondoordringbare plaats van zijn lichaam staat in Gotisch lettertype gekrast:

Mensen maken fouten, maar om er een puinhoop van te maken heb je een computer nodig.

Dat Wil om de Goden verzocht is niet waar; hij wilde graag zijn accurate voorbereiding eer aan doen door op bord 2 een verwachte tegenstander om de tuin te leiden. Maar die vlieger ging niet op… Toch loonde het bedrog zijn meester. Wil had tegen voormalig Nederlands kampioen Kuijpers een prima pot gespeeld. Zijn vertrouwde Alapin werd weer van stal gehaald, een terrein waar Wil heer en meester is. Geheel naar tevredenheid van de teamlijder werd ook hier het planmatig half visje op het droge gebracht.

Michel ging een zware zwarte pijp roken, toen bekend werd dat Eindhovens nieuweling Klapwijk hem een middagje ging vergezellen op bord 3. Wit bouwde zijn stelling gestaag uit tot een aanvalsstelling waarbij zwart duidelijk het bijltje kwijt was. Die werd dan ook even later erbij neergegooid. Pieptrekker zou zeker gegrapt hebben, “ ‘n löagke op ’n balg kriegn”.

Job was er helemaal klaar voor, zoals iedere wedstrijd kwam hij zeer beslagen ten ijs. Op bord 4 (bord 4?, ja bord 4) was de paring niet geheel onverwacht tegen Rene Moonen, een zeer ervaren en creatieve schaakrot. Job had het goed in zijn oren geknoopt dat hij die eieren raapt, zich het kakelen der kippen moet getroosten. Een beetje teleurstellend, ik zeg, een beetje teleurstellend uit de opening komend ging Job er nog maar eens goed voor zitten. Voordenken voorkomt nadenken. Zijn stelling werd beter en beter. En al helemaal toen de negroïde dame tamelijk ondeugende swingergedachten kreeg en op a5 belandde, wrong side babe! Daarna was het lot snel bezegeld. Zwart werd overrompeld op zijn koningsvleugel, in de steek gelaten door zijn wulpse dame. “Een man zonder vrouw is als een paard zonder teugel”. Typisch Pieptrekker als Grietje weer eens in winterslaap stond.

Martien maakt een lastige periode door. De Kleijberg-RatingRule geldt dubbel en dwars voor hem. Pas getrouwd (-200), nieuw baan (-100), buitenlandse reizen (-100). Gelukkig is het nog niet zo ver want of er plek is in het derde is maar zeer de vraag. Bakx laat niet zomaar over zich heen lopen! Maar ik ben er zeker van dat Martien dit nog gaat rechtbreien met behulp van zijn sterkste eigenschap: positiviteit! We kennen allemaal zijn lijfspreuk, “als je denkt dat alles tegen zit, denk dan opnieuw”! Maar vandaag viel het allemaal niet mee tegen angstgegner Sutmuller. Laatstgenoemde kwam volledig in zijn meest favoriete spelletje, dat van een leien dakje verliep. Martien had weinig in de inktzwarte pap te brokkelen. Jammer, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zou Pieptrekker zeggen. Of te wel, beter een sterretje in je voorruit dan een voorruit in je sterretje.

Ervaring is het licht dat het pad achter ons beschijnt. Ingegraveerd met gouden letter in de Villeroy & Boch plee bij Michiel thuis. Zijn andere wapenfeit is dat Michiel zijn partijen altijd zeer nauwkeurig en weloverwogen opzet. We zullen hem niet vaak kunnen betrappen op een blunder in de opening. Een Spanjaard werd het deze keer. Zaitsev als ik het goed heb. Wat er na de opening gebeurde weet ik niet precies maar de loper van Michiel had het eens stuk benauwder dan die van zwart op b7. Di Bucchianico maakte het kordaat af. Duidelijk gevalletje van wie niet waagt blijft maagd.

Ondergetekende op bord 7 had er veel zin in. De WK match CaCa werkt inspirerend. Een klassieke variant van het Slavisch werd op het bord geslingerd. Haahaha gierde Pieptrekker, “liever staand sterven dan levend kruipen”. Na Vosselmans Pa2 werd het leven inderdaad een stuk makkelijker voor zwart. De opening vloeide prima over naar een middenspel met lichte stukken zonder centrumpionnen. Maar het was het allemaal net niet. Er werd afgewikkeld, vereenvoudigd en de remisehaven was daar. Na een mooie lente ochtend in het Twentse begint het toch nog zachtjes te motten, “da’s balen jong”, zou Pieptrekker zeggen, “van lust heb je last als je niet lost”.

Tja en dan onze Benjamin, voor deze ene keer op bord 8 geposteerd. Hij heeft ook nog niet een seizoen om naar huis te schrijven. Het gaat allemaal niet vanzelf, iets wat Brent toch vaak wel kan uitstralen met zijn spel. Als een magneet werd zijn witte dame het zwarte kamp ingezogen. Het bleek een éénrichtingsweg, partnerruil met de twee zwarte torens was onvermijdelijk. Met een bord vol stukken en een matige witte ontwikkeling is dit niet persé heel goed, ondanks het kleine materiaal verschilletje van +1 waardepunt. Het eindspel kreeg een studie-achtig karakter. Als laatste partij nog spelend (de match was helaas voltrokken: 2,5 – 4,5) maakte van de Put met handige manoeuvres het Brent nog enorm lastig. Het was werkelijk een kwestie van nemen of genomen worden. Maar Brent hield het hoofd koel en nadat zijn tegenstander zelf tureluurs werd van het kijken naar zijn eigen zwarte dame walsjes, bood hij maar remise aan, welke als zoete koek geslikt werd.

De wedstrijd is ten einde. Een 3-5 nederlaag tegen Eindhoven, Dat kan natuurlijk beter. Op naar de volgende ronde, 15 december alweer, Roermond, here we come! We zullen ons er weer klaar voor stomen, zeker met enige hulp van het gedachtegoed van Pieptrekker; we gaan ons enorm vasthouden aan zijn lijfspreuk:

als er riet rond de vijver staat, mag de paling erin

Ten slotte nog een kleine ode aan Siep uit wiens arsenaal ik dankbaar heb mogen putten:

De duurste schepen liggen het langst aan wal

Volgens Pieptrekker

 Wee klook is, heurt één woord en begrip der twee

Ik zal nog vaak aan hem denken….

 

Rob van Meurs
24-11-2018

Leave your comment to Cancel Reply

Je emailadres is niet zichtbaar