Een blauw oog en 3 gewonnen toreneindspelen!

Verslag 1e ronde KNSB competitie DSC Delft 2 – Dubbelschaak ’97 1

Met een andere invaller dan gewoonlijk – Michiel deed traditioneel weer mee aan zijn geliefde toernooi in Pula – togen wij naar het tamelijk verre Delft, voor de wedstrijd tegen het juist gepromoveerde DSC 2. Gelukkig hadden we Wil als vervanger bij ons, en die heeft een naam op te houden als invaller.

De lange heenreis ging wel sneller dan verwacht, omdat Camiel ons inwijdde in het begrip “minimaal invasief”, wat één van de grote trends blijkt te zijn in de medische wereld. Via een paar kleine gaatjes en verfijnd precisiewerk kan je heel nuttige chirurgische ingrepen doen, waar vroeger met grof geweld te werk moest worden gegaan. Kijk, zo leer je nog eens wat op een schaakmiddag!

Dat Delft een studentenstad is viel ons al snel op. Veel gebouwen van de Technische Universiteit. En DSC had de beschikking over een ruimte in een heus Denksportcentrum. Niet slecht hoor, zo’n gesubsidieerd gebouw voor denksporters. Met een terras en een bar, waar de drankjes tegen zachte studentikoze prijsjes werden verkocht.

Het leek mij dat we een aardige kans zouden kunnen maken tegen deze net gepromoveerde tegenstander. Hun rating lag gemiddeld toch wel wat lager dan de onze.
Maar het pakte heel anders uit. Na een paar uur spelen begon het er steeds somberder uit voor ons uit te zien. Guido had met wit ondanks 200 punten rating verschil in zijn voordeel (opnieuw) in remise moeten berusten, en heeft ook geen enkel moment kans gehad op meer. Nog erger verging het echter Michel, Brent en Rob. Michel koos een Catalaanse opstelling tegen het Aangenomen Damegambiet, wat geen gelukkige keuze bleek. Hij kreeg te weinig compensatie voor de verloren pion op c4.

Michel zag zijn geofferde pion uit de opening niet meer terug.
Michel zag zijn geofferde pion uit de opening niet meer terug.

Toch kreeg hij nog 2 maal een kans om terug te komen in de partij, omdat zijn tegenstander wat slordig met zijn stelling omging. Helaas zag Michel dat niet, waarna hij geruisloos ten onder ging. Zie bijgaande partij-analyse.

Brent had ook bepaald geen beste dag. Hij liet toe dat zijn tegenstander een pion op a6 kon planten, terwijl er ook al een witte pion op d5 stond. Daardoor moest Brents loper zichzelf levend ingraven op a8. Geen enkele chirurgische ingreep bleek daarna nog te helpen, noch “minimaal invasief”, noch hakken en breken.

Rob met zwart op het middelste bord redde het niet.
Rob met zwart op het middelste bord redde het niet.

Rob had een solide Caro-Kann op het bord gekregen en er was lange tijd sprake van een dynamisch evenwicht. Echter, in een moment van onoplettendheid liet hij zich een pion afsnoepen en die zag hij niet meer terug. Zodoende stonden we na een uur of 3 spelen met maar liefst 3,5-0,5 achter. Op de andere borden zag het er wel beter voor ons uit, maar of dat voldoende zou zijn om verlies te ontlopen..………we hadden er een hard hoofd in.

Inmiddels was de tijdcontrole gepasseerd, waren kruitdampen opgetrokken en waren er hier en daar toch lichtpuntjes te bespeuren. Grappig was dat op 3 van de resterende borden een toreneindspel was ontstaan.

Mijn eigen partij kan ik kort over zijn. Mijn tegenstander dacht in de opening lang na, maar had na een zet of 15 zijn stukken toch al zo ongelukkig neergezet dat pionverlies niet meer te vermijden was.

Verslaggever Job maakte een gemakkelijk punt.
Verslaggever Job maakte een gemakkelijk punt.

Op de 20 zet nam ik zijn pion op d6 dankbaar in ontvangst, en daarna wist ik dit voordeel verder uit te bouwen, waarbij ik in de tijdnoodfase nog een handje werd geholpen. Zodoende ontstond een toreneindspel met 2 pionnen meer, wat glad gewonnen was. Tot mijn genoegen speelde mijn tegenstander dit heel lang door, zodat ik de kans kreeg om 3 verbonden vrijpionnen rustig richting de 8e rij te loodsen. Punt in de tas.

Toen ik eindelijk klaar was liep ik naar het bord van Camiel en zag dat hij op bord 1 inmiddels óók een toreneindspel met 2 pluspionnen had weten te bereiken. En niet veel later had ook hij een vol punt te pakken. Maar daar was heel wat meer voor nodig geweest! Tijdens de gezellige nazit bij Martien thuis, onder het genot van pizza , shoarma en frites, bleek wat een sterke partij hij heeft gespeeld. En hoe slim hij met een subtiele koningsmars – eerst helemaal naar voren, een openingetje maken, dan weer helemaal terug om zich te verschuilend in een hoekje op h3 – zwart op de knieën had gekregen. Ja mensen, dit was een schoolvoorbeeld van “minimaal invasief” schaak! Zie de bijgevoegde uitvoerige analyse van Camiel. Een partij uit 1 stuk!

Stand 3,5 -2,5 voor DSC 2. Martien had een degelijke partij gespeeld na een slappe opening van zijn tegenstander, had met zwart in het middenspel zelfs het initiatief genomen, maar stuitte alsnog op taaie tegenstand. Al een tijdlang spelend op increment bleef hij zoeken naar mogelijkheden om op winst te spelen, maar dat was niet geheel zonder gevaar. Alles leek nu af te hangen van de partij van Wil. Die had zijn partij met zwart rustig opgezet, en had ergens in het middenspel een pionnetje buitgemaakt. Dat had geresulteerd in het derde toreneindspel van de dag. Lange tijd was het niet duidelijk of Wils voordeel voldoende was voor de winst, en welk plan hij moest kiezen. Martien keek af en toe even naar links, waar Wil zat, en begon maar weer opnieuw de zetten te herhalen om zijn partij zolang mogelijk te rekken. Op een gegeven moment waren zijn schaakjes echter wel op. Omdat Wil inmiddels heel goed stond bood Martien (verstandig!) remise aan, wat direkt werd aanvaard.

Alle ogen waren nu op de partij van Wil gericht. Zijn stelling was heel kansrijk maar bepaald niet simpel. Eén foutje kon nu beslissend zijn. Wil koos een plan wat er goed uitzag, maar achteraf gezien een halfje had kunnen kosten. Maar zijn tegenstander zat er kennelijk doorheen want deze ging opnieuw in de fout. Gedecideerd maakte Wil het karwei toen af snel af, en na 60 zetten kon hij het welverdiende punt bij laten schrijven.

Matchequalizer Wil!
Matchequalizer Wil!

Eindstand 4-4! Met een blauw oog, drie punten uit toreneindspelen, en een gemengd gevoel van ongemakkelijke opluchting reisden we weer terug naar Brabant.
Wil heeft ons (weer eens) gered en heeft het afgelopen jaar inmiddels een prima score opgebouwd als invaller van het eerste, nl. 3,5 uit 5! We zullen hem dan ook graag weer verwelkomen bij een volgende invalbeurt!

Door Job de Lange

Leave your comment to Cancel Reply

Je emailadres is niet zichtbaar