Back Down South

Door Niels #

Verslag van Zuid Limburg 3 – Dubbelschaak 1

Brand en Gulpen op de tap. Mensen die je niet kunt verstaan. Een menu vol met ‘spargel’. Een speelzaal midden in een nette jaren 80 wijk. Zelfs het weer was ietsje beter dan in Brabant… Het zal wel Limburg zijn.

Ik zag alleen maar strakke koppies in de spelersbus. Hoge Druk. Wedstrijdspanning. Het gaat er vandaag om, je voelt het aan alles! Martien heeft geen feestje gehad de avond ervoor. Brent was nog even gestopt voor een boterhammetje ei. Michel staat zichzelf moed in te roken na een wisselvallig seizoen. Vandaag moet onze dag worden

Handhaving in de klasse . Dat zijn we aan onze stand verplicht. Met nog twee Zuid Limburgse teams als tegenstander en twee speelrondes waar minstens een punt moet worden gehaald lijkt dat een haalbare kaart. Maar als de laatste ronde een afvallige dubbelschaker met een monsterrating op bord 1 komt zitten en de kaarten net verkeerd vallen. Oei, de hoon en spot die ons dan ten deel valt is al bijna voelbaar. Dat maakt de dag nu al zo beladen!

Daarbij, vandaag lijken we op papier het zwakkere Zuid Limburgse broertje tegen te krijgen. Met een moeilijk seizoen achter de rug en slechts 5 matchpunten gaat het er voor hen vandaag ook echt om. De messen zijn vlijmscherp gespelen en zitten al achter de borden klaar als wij binnenkomen.

Natuurlijk zijn we ‘fashionably late’. Intimideren! Net doen of er voor ons geen vuiltje aan de lucht is. En Limburg is immers ook een bourgondisch land. Die snappen een Brabants kwartiertje wel. En die begrijpen ook dat niet iedereen al een routeplanner heeft die al in snelwegsnelheid van 120 naar 100 is bijgesteld.  Da’s immers pas 5 jaar geleden gebeurd!

Goed vijf minuten bezig zie ik in mijn ooghoek Brent zijn spullen oppakken. Zijn tegenstander is op dat moment zijn 4de biertje van vroege middag aan het drinken. Ik hoor gegons in de zaal.. .. ‘Een van der Steetje, een van der Steetje..’. In een piepklein miniatuurtje blijft er midden op het bord een zwart paard in staan. Brent heeft het broodje ei goed verteerd. Het eerste punt is binnen!

De Energie in de ruimte is magisch! Het kan! Het zit er in vandaag! We voelen allemaal dat het goed gaat komen.

Ik zit met zwart tegen een dubbel fiancetto opening te spelen. Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit heb tegen gekregen. Geen idee hoe dit moet. Lichte paniek. Ik moet vechten tegen het maagzuur. Dan denk ik opeens.. Maar! Ik kan me dus ook niet herinneren dat ik er ooit tegen heb verloren! Omdenken! Dat geeft moed. Lekker niks doen, 3 rijen schaak, dichtschuiven, niks in laten staan, niks openen. En jawel! Zonder zelfs maar een pion te hebben geruild wordt er remise aangeboden. Dat neem ik aan, natuurlijk in teambelang! En voor de volgende keer kan ik mezelf nog steeds oppompen met dezelfde positieve gedachte tegen het dubbel fiancetto! Nooit tegen verloren!

Wil is vandaag het slot op de deur. Als er per se gewonnen moet worden, dan gaat El Capitan op bord 1 zitten en dan weet iedereen, de eerste remise is binnen! Maar vandaag is het of er een leeuw is ontwaakt in Wil. Of hoe heet zo’n beest met een slurf ook weer? Wil pakt een variant tegen het Frans waar de gemiddelde Fransspeler op zet 3 al een hekel aan heeft. Net te veel open lijnen, net te veel tactische mogelijkheden, net te veel echt schaken. Ja, dat kunnen Fransspelers niet. Sterk spel Wil! Jammer genoeg bloed het halverwege een beetje dood en ook hier is het voor Wil kiezen om in teambelang voor een halfje te gaan of toch nog door te peuren, door te slepen, door te trekken. Nergens voor nodig denkt Wil. Elk halfje telt. Dichter naar die 4 punten, Dichter naar het bevrijdende matchpunt.

Martien zit er ontspannen bij. De haren al zomers lang. De snor voor Movember is nu al ingezet. Hij lijkt heel relaxed achter het bord te zitten. En, nog belangrijker. Het is zet 10 en Martien zit nog steeds niet in tijdnood! Wat een rustavond voor de wedstrijd al kan doen met mensen!

Rob kiest met zwart zoals altijd voor de Caro Cann. Ook Rob heeft op zet 1 voor remise gekozen. Het leek even in het middenspel of er wat kansen waren. Er kwam even wat spannends op het bord. Maar uiteindelijk ging het vrij weinig enerverend naar een gelijk spelletje toe.

Je zou op dit moment zeggen dat ik heel rustig aan het rondlopen ben. Ik heb zelf een positieve bijdrage geleverd. Het scoreverloop is in ons voordeel. “Kampioenen. Kampioenen” gonst er ergens in mijn achterhoofd. Kat in het bakkie! Geen vuiltje aan de lu………. Martien is op zet 11 aangekomen en heeft ineens nog maar 2 minuten op de klok. Wel een vertrouwd gezicht, maar toch. Niet nodig leek het. Onnodig risico op zo’n belangrijke dag.

Een paar borden verder loop ik langs het slagveld dat bord 8 is. Arjan keept als een meester en zwendelt waar hij kan. Maar zijn tegenstander heeft een goede aanval en laat zich niet afleiden. Arjan heeft vroeg in de partij een pion gepakt op b2 en lijkt prima te staan. Even later ziet hij zelf niet dat zijn belangrijke pion op f7 in staat. Een onnauwkeurigheid… een blundertje.. wie zal het zeggen. Ik gooi het toch op de hoge druk! Prestatiedrang van onze jongste teamaanwinst. In de absolute bewijsdrang om te winnen verliest hij eerst het hoofd en daarna de partij.

Ook Gilion staat niet heel lekker zie ik nu. Er staan wel heel veel witte stukken naar de zwarte koning te kijken. En Gilion is van nature een aanvaller een mooie jongen die goals wil maken. Lekker combinatieschaak. Het moet vooral esthetisch zijn. Geen mannetjesputter die de verdediging schoonveegt en aan zijn aanvaller blijft vastplakken als vliegen op stront. En natuurlijk wordt vandaag precies die kwaliteit van hem gevraagd. Verloren zaak denk ik zo.

Maar dan komt wedstrijdleider Bob Merx naast me staan. Bob is toch een beetje een fan van het prachtige spel wat Dubbelschaak, en met name Gilion, normaal laat zien. Hij fluistert: “da’s zetherhaling.. Da’s 3 keer dezelfde stelling”. Tussen hoop en vrees maak ik een klein sprongetje. Gilion claimt niet. Onbegrijpelijk. Later blijkt natuurlijk dat ook partijdige wedstrijdleiders zich kunnen vergissen. Er was geen uitweg.

Zo sta je heel snel een sterke pion voor, zo weet je het op deze knullige manier weg te geven. Onprofessioneel! Misschien moeten we volgend jaar Peter Boll terugkopen en af en toe toch wat tactische keuzes maken in de opstelling. Aanblijvend teamcaptain Rob heeft werk aan de winkel!

Martien heeft zijn tijdnood omgezet in een remise. Alle druk ligt op ons laatste nog spelende bord. Michel van der Stee! We staan 4-3 achter. Er moet gewonnen worden. Michel heeft een paard geofferd voor een paar zeer gevaarlijke pionnen die al wel heel ver naar voren zijn! Hier zit muziek in. Ik hoor een zwoele slide gitaar. Ik hoor een beetje coutry vibes. Ik hoor zomer en melancholie. Rauwe stemmen en ijzersterke teksten hoor ik:

Come on out and dance, if you get the chance
We’re gonna spit on the rivals
All I wanna know is how far you wanna go
Fighting for survival

If you wanna go, I’m gonna go
I’m going back down south now, ah
I’m going back down south now, ah
I’m going back down south now

                Kings of Leon, Back Down South

Michel wint. Natuurlijk!

Wat smaakt de Chinese rijsttafel zoet. Wat vloeit het bier rijkelijk. Wat is het water in de jacuzi lekker warm! Alles is mooier als je een seizoen op zo’n manier weet te redden! Helden!

Leave your comment to Cancel Reply

Je emailadres is niet zichtbaar